: ચૈત્ર : ૨૪૯૭ આત્મધર્મ : ૧૩ :
તેણે ભીલને કહ્યું: અરે દ્રુષ્ટ! તારી દુર્બુદ્ધિને છોડ. તારા ધનવૈભવથી હું કદી
લલચાવાની નથી; તારા ધનવૈભવને હું ધિક્કારું છું’
અનંતમતીની આવી દ્રઢ વાત સાંભળીને ભીલરાજા ગુસ્સે થયો ને નિર્દયપણે
તેના પર બળાત્કાર કરવા તેયાર થયો......
એવામાં અચાનક જાણે આકાશ ફાટયું ને એક મહાદેવી ત્યાં પ્રગટ થઈ....એનું
દૈવી તેજ તે દુષ્ટ ભીલ સહન ન કરી શક્્યો, તેના હોશકોશ ઊડી ગયા.....ને હાથ જોડીને
ક્ષમા માંગવા લાગ્યો. દેવીએ કહ્યું–આ મહાન શીલવ્રતી સતી છે, તેને જરાપણ સતાવીશ
તો તારું મોત થઈ જશે. અને અનંતમતી પર હાથ મુકીને કહ્યું–બેટી! ધન્ય છે તારા
શીલને; તું નિર્ભય રહેજે! શીલવાન સતીનો એક વાળ પણ વાંકો કરવા કોઈ સમર્થ
નથી. આમ કહીને તે દેવી અદ્રશ્ય થઈ ગઈ.
ભયભીત થયેલો તે ભીલ અનંતમતીને લઈને ગામમાં એક શેઠને ત્યાં વેચી
આવ્યો. તે શેઠે પહેલાંં તો એમ કહેલું કે હું અનંતમતીને તેના ઘેર પહોંચાડી
દઈશ;–પરંતુ તે પણ અનંતમતીનું રૂપ દેખીને કામાંધ થઈ ગયો, ને કહેવા લાગ્યો–
હે દેવી! તારા હૃદયમાં તું મને સ્થાન દે......અને મારા આ અપાર ધનવૈભવને તું
ભોગવ.
એ પાપીની વાત સાંભળતાં જ અનંતમતી સ્તબ્ધ થઈ ગઈ.....અરે! વળી આ શું
થયું? તે સમજાવવા લાગી કે હે શેઠ! આપ તો મારા પિતા તુલ્ય છો. દુષ્ટ ભીલ પાસેથી
અહીં આવતાં હું તો એમ સમજતી હતી કે મારા પિતા મળ્યા....ને તમે મારા ઘરે
પહોંચાડશો. અરે, તમે ભલા માણસ થઈને આવી નીચ વાત કેમ કરો છો? આ તમને
શોભતું નથી; –માટે આવી પાપબુદ્ધિ છોડો.
ઘણું સમજાવવા છતાં દુષ્ટ ન સમજ્યો, ત્યારે અનંતમતીએ વિચાર્યું કે આ
દુષ્ટ પાપીનું હૃદય વિનયપ્રાર્થના વડે નહીં પીગળે.....એટલે ક્રોધદ્રષ્ટિપૂર્વક તે
સતીએ કહ્યું કે, અરે દુષ્ટ! કામાંધ! તું દૂર જા....હું તારું મોઢું પણ જોવા માગતી
નથી.
એનો ક્રોધ દેખીને શેઠ પણ ભયભીત થઈ ગયો ને એની અક્કલ ઠેકાણે
આવી ગઈ. ગુસ્સાપૂર્વક તેણે અનંતમતીને કામસેના નામની એક વેશ્યાને ત્યાં
સોંપી દીધી.