: ૨૨ : આત્મધર્મ : વૈશાખ : ૨૪૯૭
અદ્ભુત સુખનિધાન છું,
સાચો ચેતન–હીરો છું.
તેઓ બંને આનંદપૂર્વક લખુના ઘરે ગયા; ને ધનજી શેઠને કહ્યું–પિતાજી, મારો
હીરો મને મળી ગયો.
જિનુને ત્યાંથી હીરો મળી ગયો, એટલે જરૂર તેની માએ જ તે ચોર્યો હશે, –એમ
સમજીને ધનજી શેઠે ક્રોધપૂર્વક ઠપકો દેવા માટે જિનુની મા હીરાબાઈને બોલાવી.
પરંતુ તે આવે ત્યાર પહેલાંં તો લખુની માતા હાથમાં ઝગઝગતો પથરો લઈને
આવી પહોંચી ને કહેવા લાગી– આ હીરો મળી ગયો છે, માટે ક્રોધ ન કરો. વીંટીમાંથી
નીકળી ગયેલો તે હીરો મેં જ બપોરે સાચવીને મુક્્યો હતો
ઘરમાંથી જ હીરો મળી જતાં સૌ ખુશી થયા.
એવામાં હીરાબાઈ આવી પહોંચ્યા; તરત ધનજી શેઠે કહ્યું– મા, મને માફ
કરો...અમારો હીરો અમારા ઘરમાં જ હતો, પણ ભૂલથી અમે તમારા ઉપર દોષ મૂક્્યો.
હીરાબેને ગંભીરતાથી કહ્યું– ભાઈ! આજે આનંદનો દિવસ છે, માટે દુઃખ છોડો.
અને આજની ઘટના ઉપરથી એવો બોધ લ્યો કે–પોતાનો ચૈતન્યહીરો પોતામાં જ છે,
તેને બહાર ન શોધો. જગતના બીજા કોઈ પદાર્થ વડે જેની કિંમત આંકી ન શકાય એવો
ચૈતન્યહીરો દરેક આત્મા પોતે જ છે. અંતરના ચૈતન્યકિરણવડે એને ઓળખો.
–એટલું કહી હીરાબેન ઘરે જતા હતા; ત્યારે શેઠે કહ્યું કે અમારે ત્યાં જમીને
જાઓ. (રાત્રે બધા જમવાની તૈયારી કરતા હતા.)
માતાએ કહ્યું–અમે કદી રાત્રિભોજન કરતા નથી.
શેઠે કહ્યું– બેટા જિનુ! તું તો રોકાઈ જા.
જિનુએ ગૌરવપૂર્વક કહ્યું– પિતાજી! આપણે તો ‘જિનવરનાં સંતાન’ છીએ, અને
જિનવરના સંતાન તરીકે નીચેની ચાર વસ્તુનું અમે પાલન કરીએ છીએ–
* હંમેશા ભગવાનનાં દર્શન કરીએ છીએ.
* હંમેશા તત્ત્વજ્ઞાનનો અભ્યાસ કરીએ છીએ.
* રાત્રિભોજન કદી કરતા નથી.
* સીનેમા કદી જોતા નથી.