: १८ : आत्मधर्म : वैशाख : २४९७
त्यारे तेनी बाजुमां जिननंदनना नानकडा झुंपडामां पण तेनो जन्मदिवस
उजवातो हतो......पण त्यां न हतां कोई उत्तम वस्त्रो, के न हती मीठाई.....त्यां तो तेनी
वहालसोई माता प्रेमभरेली आशीषपूर्वक तेने ज्ञाननां मधुर रस पीवडावती हती....
भक्तिभावथी पगमां नमस्कार करी रहेला पुत्रने माता कहेती हती–बेटा!
बाजुना महेलमां जेवा ठाठमाठथी तारा मित्रनो जन्मदिवस उजवाय छे तेवो ठाठमाठ
आपणा आ झूंपडामां तारा जन्मदिवसे नथी, परंतु तेथी तुं एम न मानीश के आपणे
गरीब छीए. बेटा, तुं खरेखर गरीब नथी, तारी पासे तो घणी संपत्ति छे.
जिननंदने आश्चर्य पामीने कह्युं– बा, आपणे त्यां खावानुं मांडमांड मळे छे–
छतां आपणे गरीब नथी?
माता कहे : बेटा, तने खबर छे तुं कोण छो?
पुत्र कहे : हुं जिननंदन छुं.
माता कहे– ए तो तारुं नाम छे; खरेखर तुं कोण छो ने तारामां शुं छे? तेनी
तने खबर छे?
आ तो जिननंदन हतो, एनी माताए एने धर्मना संस्कारो सींच्या हता; ‘जेन
बाळपोथी’ ना पाठ ते भण्यो हतो. माताने जवाब आपतां तेणे होंशथी कह्युं– हा,
माता! आपे ज मने शीखव्युं छे के हुं जीव छुं; मारामां ज्ञान छे.
माता कहे: धन्य बेटा! तारा धर्मसंस्कार देखीने हुं गौरव अनुभवुं छुं. बहारना
धनथी भले आपणे गरीब होईए, पण अंदरना ज्ञानथी आपणे गरीब नथी. तारामां
अनंत चैतन्यगुणो छे, तेने ओळखीने तेना आनंदने तुं भोगव...ए ज जन्मदिवसनी
मारी भेट छे. तारो ‘चैतन्य–हीरो’ तुं प्राप्त कर अने सुखी था. एवा मारा आशीष छे.
वाह! मारी माताए मने चैतन्य हीरो आप्यो–एम ते जिननंदन खूब हर्षित
थयो.....
–एवामां तेनो मित्र लक्ष्मीनंदन पण त्यां मीठाई लईने आवी पहोंच्यो. बंने
मित्रो आनंदथी एकबीजाने भेटया; लक्ष्मीनंदन हीरामाताने पगे लाग्यो अने माताए
तेने पण आशीष आप्या. लक्ष्मीनंदने कह्युं–माताजी! अमारे त्यांथी आपने