अनुभव ते निर्णयनुं फळ छे, विकल्पनुं नहीं.
[साधकने मार्गदर्शक एक सुंदर चर्चा]
• एक मुमुक्षुए पूछ्युं – अमे शुद्धात्माने
विकल्पमां तो लईए छीए पण तेनुं फळ केम
नथी आवतुं?
• उत्तरमां गुरुदेवे कह्युं: भाई! कोण कहे छे
विकल्पनुं फळ नथी आवतुं? विकल्पनुं फळ पुण्य
छे अने ते फळ तो आवे ज छे; पण विकल्पना
फळमां निर्विकल्प अनुभव मांगे तो ते क्यांथी
आवे? एने तो ऊल्टुं विकल्पमां ज अटकी
रहेवानुं थाय.
वळी बीजी मूळ वात ए छे के शुद्धआत्मा
खरेखर विकल्पमां आवतो ज नथी, शुद्धआत्मा तो
स्वसन्मुख ज्ञानमां ज आवे छे. विकल्पनुं अने ज्ञाननुं
कार्य एक नथी पण जुदुं छे. अनुभव ते तो ज्ञानना
निर्णयनुं फळ छे, विकल्पनुं नहीं. ज्ञानने स्वसन्मुख
करीने जे निर्णय कर्यो तेनुं फळ निर्विकल्प अनुभव छे.
प्रश्न :– आत्मानी धारणा कर्यां पछी अनुभव माटे
क््यां सुधी राह जोवी?
उत्तर :– जराय राह न जोवी, क्षणमात्रमां अनुभव करी
लेवो! पण एवो उग्र प्रयत्न अंदर जोई
एने! आत्मानी साची धारणानुं बळ तो
अल्पकाळमां अनुभव करावे ज. बाकी एकला
परसन्मुख विकल्पथी (शास्त्रथी के श्रवणथी)
जे धारणा थाय ते खरी धारणा नथी.