सम्यग्दर्शन वगरना बधा जाणपणा ने बधा आचरण ते मिथ्याज्ञान ने मिथ्या
आचरण छे. माटे हे जीव! तुं समज, आ उपदेश सांभळीने चेत, सावधान था, ने
नकामो काळ गुमाव्या वगर सम्यग्दर्शननो साचो उद्यम कर. जो सम्यक्त्व वगर जीवन
गुमाव्युं तो फरीने आवो नरभाव ने आवा जैनधर्मनो उत्तमयोग मळवो कठण छे.
अवसर गुमावी दईश तो तारा पस्तावानो पार नहीं रहे. माटे, हे आतमराम! हे
भव्य जीव! तुं अत्यंत सावधान थईने चेती जा ने अत्यंत उद्यमपूर्वक शीघ्र आवा
पवित्र सम्यग्दर्शनने धारण कर.
सीडीनुं एक पगथियुं पण जेनाथी नथी चडातुं ते आखी सीडी चडीने मोक्षमां क्यांथी
पहोंचशे? सम्यग्दर्शन वगरनी बधी क्रियाओ एटले के शुभभावो ते कांई धर्मनुं
पगथियुं नथी, ते तो संसारमां ऊतरवानो रस्तो छे. रागने जेणे रस्तो मान्यो ते तो
संसारना रस्ते छे. रागना रस्ते कांई मोक्षमा न जवाय. मोक्षनो रस्तो तो स्वानुभव
सहित सम्यग्दर्शन छे. आत्मानी पूर्ण शुद्ध वीतरागदशा ते मोक्षरूपी आनंदमहेल; अंशे
शुद्धतारूप सम्यग्दर्शन ते मोक्षमहेलनुं पहेलुं पगथियुं. अंशे शुद्धता वगर पूर्ण शुद्धताना
मार्गे क्यांथी जवाशे? अशुद्धताना मार्गे चालतां कांई मोक्षनगर न आवे.
लक्ष्य पूर्ण शुद्धआत्मा छे, ते पूर्णताना ध्येये पूर्ण तरफनी धारा ऊपडे छे; वच्चे रागादि
होय, व्रतादि शुभभाव होय पण सम्यग्द्रष्टि तेने आस्रव जाणे छे, ते कांई मोक्षनी सीडी
नथी. सम्यक्ता कहो के शुद्धता कहो, ज्ञान–चारित्र वगेरेनी शुद्धीनुं मूळ सम्यग्दर्शन छे.
शुभराग ते कांई धर्मनुं पगथियुं नथी. रागनुं फळ सम्यग्दर्शन नथी, ने सम्यग्दर्शननुं
फळ शुभराग नथी; बंने चीजो ज जुदी छे.
अनुभवमां आवे छे. आवो अनुभव थाय त्यारे सम्यग्दर्शन थाय ने त्यारे मोक्षमार्ग