नारकी हुं नहीं, दुःख हुं नहीं, आ देहना छेदन–भेदनथी मारो आत्मा छेदातो–भेदातो
नथी, हुं तो चैतन्यसुखनो अखंड पिंड शाश्वत छुं–आवी आत्मश्रद्धा नरकमांय तेने
सदाय वर्ते छे, ने ते मोक्षमहेलनी सीडी छे. नरकमां होवा छतांं सम्यग्दर्शनना प्रतापे ते
आत्मा मोक्षना मार्गमां ज परिणमी रह्यो छे. अहो, सम्यग्दर्शननो कोई अचिंत्य
अद्भुत महिमा छे. आवा सम्यग्दर्शनने ओळखीने हे जीवो! तमे पोतामां तेनी
आराधना करो.
इंंद्रियज्ञानथी देखाय तेवुं नथी. अहा, सम्यग्दर्शन थयुं त्यां आत्मामां मोक्षनो सिक्को
लागी गयो, ने परम सुखनुं निधान खुल्ली गयुं. एनो तो जे अनुभव करे एने खरी
खबर पडे. हाथमां आवेल चिंतामणिने कोई मूर्ख दरियामां फेंकी द्ये तो फरी ते हाथमां
आववो जेम मुश्केल छे, तेम चिंतामणि जेवो आ मनुष्यअवतार जो सम्यग्दर्शन वगर
गुमावी दीधो तो भवना दरियामां फरीने तेनी प्राप्ति थवी बहु कठण छे; माटे आ दुर्लभ
अवसरमां बीजी बधी पंचात छोडीने सम्यग्दर्शन करी लेवा जेवुं छे. आ अवसर चुकवा
जेवुं नथी.
ज उपदेश देता हता ने ते सांभळीने अनेक जीवो सम्यक्त्व पामता हता; अत्यारे
सीमंधरादि तीर्थंकर भगवंतो विदेहक्षेत्रमां एवो ज उपदेश आपे छे, ने ते झीलीने
केटलाय जीवो सम्यग्दर्शन पामे छे. अत्यारे अहीं पण आवुं सम्यग्दर्शन पामी शकाय छे.
दरेक आत्मार्थी जीवे आवुं उत्तम कल्याणकारी सम्यग्दर्शन अवश्य करवुं जोईए. माटे हे
विवेकी आत्मा! तुं आ अवसरमां सम्यग्दर्शननुं आवुं माहात्मय सांभळीने सावधान
था ने सम्यग्दर्शन प्राप्त कर...अनुभवी ज्ञानी पासेथी समजीने सम्यग्दर्शन प्रगट कर. ते
आ मनुष्य जीवननुं अमूल्य कार्य छे, तेना वगर जीवनने व्यर्थ न गुमाव.