आनंदउल्लासभर्या वातावरणमां, स्वानुभूतिथी प्रकाशित एवा
अचिंत्य चैतन्यतत्त्वना शांत–अध्यात्मरसनुं झरणुं वहेवा मांड्युं;
जाणे के अनंत सिद्ध भगवंतोना मेळानी वच्चे आराधकभावनो
महोत्सव शरू थयो. मधुर चैतन्यरसने घूंटता घूंटता
मंगलाचरणमां देव–शास्त्र–गुरुने नमस्कार करतां कह्युं के–
अंतरमां शुद्धतारूपे प्रगट्यो ते पोते भाव “ छे; ने ज्यां
चैतन्यराजा आवी शुद्धिपणे जाग्यो त्यां तीर्थंकरपणे शरीरमांथी
“ध्वनि प्रगटे छे, तेनो वाच्य शुद्धआत्मा छे, ते
दिव्यशक्तिवाळो देव छे; तेने नमस्कार हो.
मंगळाचरणसहित समयसार शरू थाय छे.
मिथ्यात्वादि सर्वे कलंकने धोई नांखे छे. अने ज्यां आवा
स्वसंवेदनरूप ज्ञानधारा प्रगटी त्यां जे वाणीनो धोध नीकळ्यो
तेने पण द्रव्यश्रुतरूप सरस्वती कहेवाय छे; आवा भावश्रुत
अने द्रव्यश्रुत रूप जे वीतरागी सरस्वती तेने अमे उपासीए
छीए; मुनिओ पण तेने