ભોગવે છે.–અહા, એના અંર્તવેદનની શી વાત! લોકો એને ક્યાંથી દેખી શકે?
જ્ઞાનીનાં ગુપ્ત ચૈતન્યનિધાનને જગત દેખી શકતું નથી. પણ જગતને દેખાડવાનું શું
કામ છે? જગત ન દેખે તેથી શું? હું તો મારા નિધાનને મારામાં પ્રગટપણે
અનુભવી જ રહ્યો છું.–એમ ધર્મી નિઃશંકપણે પોતાના ગુપ્તનિધાનને પોતામાં ભોગવે
છે, તેની રક્ષા કરે છે. ચૈતન્યના અગાધ નિધાન પાસે જગતની વિભૂતિને તે તરણાં
સમાન દેખે છે, એટલે મુમુક્ષુએ જગતથી અસંગ થઈને પોતે પોતાના પરમ
આનંદનિધાનને જ સાધવા જેવું છે; બીજા માટે ક્યાંય રોકાવા જેવું નથી; બીજાના
સંગે તો તારું ચિત્ત ચંચળ થશે ને આકુળતા થશે એટલે ધ્યાનમાં વિઘ્ન થશે. માટે
ચૈતન્યના આનંદમય ધ્યાનની સિદ્ધિઅર્થે મુમુક્ષુજીવ પરસંગ છોડે છે, ને ગુપ્તપણે
એકલો પોતાના જ્ઞાનની રક્ષા કરીને સ્વકાર્યને સાધે છે. આ રીતે મુમુક્ષુએ પરમ
વૈરાગ્યથી, ચૈતન્યના સંગે સ્વકાર્યને સાધવું. પોતાને મળેલા પરમ જ્ઞાનતત્ત્વને
પોતામાં બરાબર સાચવવું. વિપરીત જનોના સંગથી દૂર, પોતામાં ગૂઢ થઈને
ગંભીર જ્ઞાનતત્ત્વમાં રહેવું–જેમાં કોઈ વિકલ્પનોય સંગ નથી.
જ્ઞાની! તું તારામાં જ ભોગવ. તારા અમૂલ્ય જ્ઞાનનિધાનની તું રક્ષા કરજે.
પરમતત્ત્વના જે અપૂર્વ શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–શાંતિ પ્રગટ્યા છે તેની રક્ષા કરજે એટલે ગમે
તેવા પ્રસંગે પણ તેમાં વિપરીતતા થવા ન દઈશ. જગત તારી વાત ન માને, ખોટી
કહે, વિરોધ કરે, નિંદા કરે, કે રોગાદિ કોઈ પણ પ્રતિકૂળતા આવે તોપણ તારા
શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–શાંતિને છોડીશ નહીં, અમૂલ્ય નિધાનની જેમ તેને સાચવજે. તારા
શ્રદ્ધા–જ્ઞાનની રક્ષાને માટે હે મુમુક્ષુ! સંસારના અનેક પ્રકારના રાગી–દ્વેષી–અજ્ઞાની
જીવોના સંગથી તું દૂર રહેજે. જગતના સંગે તારી આત્મશાંતિમાં ભંગ પડવા દઈશ
નહીં; જગતથી વિરક્તપણે તારા સ્વકાર્યને સાધવામાં તત્પર રહેજે. હું મારા
ચૈતન્યના નિધાનની સન્મુખ પરિણમ્યો છું–પર્યાયમાં તે નિધાન પ્રગટ થયા છે, પછી
જગતના કોલાહલનું મારે શું કામ છે? બહારમાં બીજાના સંગનું મારે શું પ્રયોજન
છે? હું તો મારા આત્માની જ ભાવનામાં ઊંડેઊંડે ઊતરીને મારા સ્વકાર્યને સાધી
રહ્યો છું. ગરીબને સોનાની ખાણ મળે તેમ મને મારા અચિંત્ય ચૈતન્યના નિધાન
મારામાં મળ્યા છે...પરમ