કાંઈ નથી.
જીવો મોટી ભાવહિંસા કરે છે, તે ભાવમરણ છે. તેનાથી છોડાવવા સંતો કરુણાથી કહે છે
કે હે ભાઈ! આ શરીર તો રજકણોનું બનેલું છે ને તે રાખ થઈને ધૂળમાં રખડશે; તે
કાંઈ તું તથી. તું તો અવિનાશી ચૈતન્યતત્ત્વ છો. તું ઈન્દ્રિયોથી પાર અતીન્દ્રિયસ્વરૂપ છો.
અરે, તારી મહાન લક્ષ્મીને ચુકીને તું રાગાદિવડે કે સંયોગવડે મોટાઈ લેવા માગે છે તો
તું ગરીબ–ભીખારી છો. બીજા પાસે ભીખ કોણ માંગે? જે ગરીબ હોય તે. જે આત્મા
પોતાના સુખને માટે પરવસ્તુની ઈચ્છા કરે છે (–પછી એક પાઈ માંગતો હોય કે કરોડો
રૂપિયા માંગતો હોય) તે ભીખારી છે. ને જે પોતે પોતાના સુખસ્વભાવને અનુભવે છે,
કોઈ પણ પરચીજને ઈચ્છતો નથી, તે મોટો ચૈતન્ય વૈભવસંપન્ન મહારાજા છે.
અનંત જીવો આવો અનુભવ કરીકરીને મોક્ષે સીધાવ્યા છે. માટે, કઠણ સમજીને તું આ
વાત કાઢી ન નાંખીશ; કઠણ લાગે કે સહેલું લાગે, પણ આ રીત અને આ ઉપાયવડે
આત્માના સાચા સ્વભાવનો અનુભવ કર્યે જ આ ભવદુઃખથી છૂટકારો થાય તેમ છે;
બીજો તો કોઈ દુઃખથી છૂટવાનો ઉપાય નથી. શુભ–અશુભ જે કાંઈ ઉપાય કર તે બધાય
સુખને માટે વ્યર્થ છે, અનાદિથી તે કરવા છતાં કિંચિત્ સુખ તેનાથી ન મળ્યું; સાચો
ઉપાય તેનાથી જુદો છે. રાગથી જુદો, જેમાં રાગનો પ્રવેશ નથી, રાગવડે જેને જાણી
શકાતો નથી, જે પોતે પોતાના જ્ઞાનગમ્ય છે, –એવા આત્માને જાણીને તેનો અનુભવ
કરતાં તને મહા આનંદ થશે.
જીવ તું ચૈતન્યના આનંદની લહેરમાં આવ. સંસારના સંકલ્પની જાળમાંથી બહાર
આવીને એકવાર તો નિર્વિકલ્પ થઈને તારા આનંદમય તત્ત્વને દેખ! તારા સ્વસંવેદનમાં
કોઈ પરભાવ આવતા નથી. કોઈ રાગની, કોઈ વિકલ્પની એવી તાકાત નથી