एमां रही स्थित लीन एमां शीघ्र आ सौ क्षय करुं.
आवो प्रश्न पण कोईक विरला जीवोने ज ऊठे छे. एवा जीवने आचार्यदेव तेनी विधि
समजावे छे. भगवानना समवसरणमां जईने कुंदकुंदभगवान अमारा माटे आ
अनुभवनुं भातुं लाव्या छे; मोक्षने माटे सर्वज्ञभगवाननो सन्देश आ समयसारमां छे.
पाताळमांथी आनंदना पाणी काढवानी रीत छे. अहा, आवा चिदानंद आत्मानी वात
प्रेमथी जे सांभळे छे ते पण अल्पकाळे तेनो अनुभव करीने मोक्षने पामे छे. स्वसंवेदन
ज्ञानमां ज प्रत्यक्ष थाय एवो महान आत्मस्वभाव छे, आवा स्वभावने रागना
विकल्पथी प्राप्त थवानुं मानवुं ते तो कोई अबजोपतिने रांको–भीखारी मानवा जेवुं छे.
अरे बापु! आवडुं मोटुं तारुं तत्त्व, जेना स्वानुभव माटे एक विकल्पनी पण अपेक्षा
नथी, तेने लक्षमां लेता तारो आत्मा रागादि परभावोथी पाछो वळी जशे ने तने
महान आनंद प्रगट थशे. तारा आत्माने ओछो मानीश नहि, विकल्पवाळो मानीश
नहि, ज्ञान–दर्शन–आनंद स्वभावे पूरो तुं छो. तारुं स्वरूप मात्र अनुभवगम्य छे,
विकल्पगम्य नथी.
दुःख टळे छे. आवा आत्मानो पहेलांं निर्णय करवो. निर्णय करीने अनुभवमां
स्वसंवेदन प्रत्यक्ष थतां जे आनंद आवे, तेनुं वर्णन वचन द्वारा थई शके नहि,
विकल्पथी पण ते पार छे. सीधो अनुभवगम्य थाय एवो आत्मा छे.
अनादिथी हुं आ दुःखने वेदी रह्यो छुं तेनाथी हवे केम छूटुं? ने अंतरमां मारा