आवीने चैतन्यतत्त्वने देख. आवा तत्त्वने अनुभवमां लेतां तारो शरीरादि साथे
एकत्वबुद्धि मोह तरत छूटी जशे. मोहने छूटतां वार नहि लागे,......... अद्भूत
चैतन्यदेखतांवेंत तरत ज तारो मोह छूटी जशे.
साथे य तारा चैतन्यनो एकतानो संबंध नथी. त्यां बीजानी तो शी वात! शरीर अने
रागादि तरफनुं लक्ष छोडी, तेनाथी भिन्न चेतन्यतत्त्वने लक्षमां लेतां तने कोई महा
आनंद थशे..... ने तारो मोह झडपथी तूटी जशे. बे घडना प्रयत्नथी थई शके एवुं आ
कार्य छे. अहा, एकवार रागनुं पडखुं छोडीने अंदर चैतन्यने छुटुं देख..... एकवार एने
देखतांज्ञान परभावोथी एवुं छुटुं पडी जशे के सदा छुटूं ने छुंटु रहेशे, फरी राग साथे
एकपणुं कदी तने नहि भासे. तने भगवान तारामां ज देखाशे. आ चैतन्यवस्तु कोई
साधारण नथी, ए तो अतीन्द्रिय आनंदथी भरेल महान पदार्थ छे, एनी सन्मुख थतां
महा आनंदनुं वेदन थाय छे. आवो अनुभव करवा जे जाग्यो ते जगतना कोई
परिषहथी मरण जेटला परिषहथी पण डगे नहि.
जेना एक टीपामां आवी ताकात, ते आखा आनंदना सागरनी शी वात! आव तो
अनंत गुणनो सागर तुं छो..... आवडो तारो आत्मा..... तेने एकवार तुं जगतने
भूलीने देख! तने आनंदना विलासरूप तारो देखाशे...... ने मोहनो विलास तरत नष्ट
थई जशे.
स्वद्रव्य रागादि वगरनुं चैतन्यभावथी एवुं ने अवुं शोभी रह्युं छे तेने सावधान
थईने, प्रसन्न थईने तुं अनुभवमां ले. अनुभव ते महा आनंदनो समुद्र छे; ते ज
मोक्षनो मार्ग छे.