અપૂર્વ છે, આનંદદાયક છે, વિકલ્પની ધારાથી તદ્ન જુદી છે.
અનંતવાર સાંભળી છે. શબ્દો ભલે ન સાંભળ્યા, છતાં તે જીવોએ પણ રાગની કથા સાંભળી છે
એમ કહ્યું, કેમકે રાગમાં એકત્વ પરિણમન કરી રહ્યા છે તેથી તે જીવો રાગની કથા જ નિરંતર
સાંભળી રહ્યા છે. તેની સામે શુદ્ધાત્માની કથાની વાત લઈએ તો, જેણે શુદ્ધાત્મામાં એકત્વ
પરિણમન કર્યું છે તેણે જ શુદ્ધાત્માની કથા ખરેખર સાંભળી છે. વેદન વગરના શ્રવણને ખરેખર
શ્રવણ કહેતા નથી. શ્રવણનું જે વાચ્ય, તેનું જે વેદન કરે છે તે જ ખરૂં ભાવશ્રવણ છે. તેથી કહે છે
કે જેણે એકવાર પણ શુદ્ધાત્માની કથા સાંભળી (એટલે કે ભાવશ્રવણ કર્યું) તે જરૂર અલ્પકાળમાં
મુક્તિ પામે છે.
બધા જીવો ચારે ગતિમાં, અનંતવાર તો શું પણ એકવાર પણ ઉપજી શકે નહિ. અગાઉ ગુરુદેવે
દેવગતિનો દાખલો આપીને આ વાત સમજાવી હતી; હાલમાં ચતુરીન્દ્રિયના ભવનો દાખલો
આપીને તે વાત સમજાવી. બંનેમાં ન્યાય સરખો જ છે. તેથી અહીં આપણે દેવગતિનો દાખલો
લઈશું.