ज सुकुतार्थ छे, ते ज शूरवीर छे, ते ज पंडित अने मनुष्य छे. भले शास्त्रो भण्यो न
होय, वांचतां के बोलतां न आवडतुं होय छतां ते मोटो पंडित छे; बारअंगनो सार तेणे
जाणी लीधो छे; करवा योग्य उत्तमकार्य तेणे कर्युं छे तेथी ते सुकुतार्थ छे; युद्धमां हजारो
योद्धाओने जीतनारो लोकमां शूरवीर कहेवाय छे, पण हजारो योद्धाओने जीतवा छतां
अंतरमां मिथ्यात्वने जे जीती शक््यो नथी ते खरेखर शूरवीर नथी. जेणे मिथ्यात्वने
जीती लीधुं ते समकिती ज खरा शूरवीर छे. सम्यग्दर्शन वगरना मनुष्योने पशु समान
कह्या छे, अने सम्यग्दर्शन सहितना पशुओने देवसमान कह्या छे. लाखो करोडो रूपीआ
खरचवाथी के अनेक प्रकारना पुण्यना शुभभाव करवाथी पण जे सम्यग्दर्शन प्राप्त न
थाय तेवुं दुर्लभ सम्यग्दर्शन प्राप्त करी तेने अचलपणे साचवी राखवुं ए ज कार्य करवा
जेवुं छे. आवा सम्यग्द्रष्टिने मरण वगेरे सात प्रकारनां भय होतां नथी. आत्मानी
आराधनामां ते निःशंक छे, एटले परलोकमां मारी गति केवी थशे?–मारे नरकनां दुःख
भोगववां पडशे, अगर तो बीजां शुं–शुं दुःख भोगववां पडशे?–तेवो भय तेने होतो
नथी. ज्यां जईश त्यां सम्यक्त्वना प्रतापे मारा चैतन्यना सुखने ज भोगवीश,
एनाथी जुदो बीजो कोई भोगवटो मारा ज्ञानमां नथी.–एम तेने विश्वास छे. ते बधी
कर्मकृत उपाधिने पोताथी जुदी अनुभवे छे, तेथी कर्मकृत संसारी सुख–दुःखने ते पोतानां
गणतो नथी. वळी जन्म–मरणनो भय तेने नथी कारणके आत्मा तो अजर अमर छे,
तेने जन्म के मरण नथी; आवा जन्म–मरण वगरना अविनाशी आतमरामने
अनुभव्यो पछी जन्म–मरण केवा? ने जन्म–मरणनो भय केवो? वळी मारी
चैतन्यलक्ष्मी मारा आत्मामां एवी अभेद छे के कोई तेने लूंटी शके नहि; आत्मा स्वयं
पोते पोतामां गुप्त छे–पोते स्वयं रक्षित छे, कोई तेनो नाश करी शके नहि, तेने हरी
शके नहीं.–आम सम्यग्द्रष्टि निजस्वरूपमां सर्वप्रकारे निःशंक छे. तेमज चैतन्यनी अपार
महत्ता पासे बीजा कोईनी महत्ता तेने भासती नथी तेथी तेने शरीरादि संबंधी मद
होतां नथी. आ रीते आठगुणसहित, ने आठमद वगेरे सर्व दोषरहित शुद्ध सम्यक्त्ववडे
पोताना आत्मानी साधनामां आगळ वधतां वधतां ते धर्मात्मा पोताना धारेला
अनंतसुखमय मोक्षधामने अल्पकाळमां पामे छे. तेने अमारा नमस्कार हो.