समाय नहीं. नानामां नाना रागना कणनो पण जेने प्रेम छे, –ते रागमां जेने शांति
लागे छे, ते जीव वीतराग भगवानना मार्ग उपर क्रोध करे छे; केमके राग जेने गम्यो
तेने वीतरागमार्ग केम गमशे? वीतरागमार्गनो अणगमो ए ज अनंतो क्रोध छे.
चैतन्यनी प्राप्ति कदी न थाय. आ रीते चैतन्यने अने रागने सर्व प्रकारे भिन्नता छे.
रागथी भिन्न आवी चैतन्यक्रिया जेणे करी ते जीव सुकृत (सम्यग्दर्शनादि उत्तमकार्य)
करनारो सुकृती छे. ज्ञान अने रागनी भिन्नतानुं कार्य, एटले के भेदज्ञानरूप उत्तमकार्य
तेणे करी लीधुं, ते जीव ज्ञप्तिक्रियानो कर्ता छे, तेनी ज्ञप्तिक्रियामां आत्मा अनुभवाय छे,
तेनी ज्ञप्तिक्रियामां रागादि कोई परभावो अनुभवाता नथी.
अने रागनी सांध वच्चे भेदज्ञानरूपी वीजळी पडतां बंने तद्न जुदा अनुभवाय छे.
चैतन्यनी शांतिना अनुभवमां ते एकमेक थतां नथी, केमके तेनी जात जुदी छे, तेना
अंशो जुदा छे, अतीन्द्रिय आनंदना स्वादमां वसनारो आत्मा रागनी आकुळतामां केम
आवे? ज्यां आत्माने साचा स्वरूपे जाण्यो त्यां अंदर अतीन्द्रिय स्वाद आव्यो, ते
स्वादरूपे आत्मा जणाय छे; रागना वेदनमां आत्मानो स्वाद नथी, ने ते स्वादथी
आत्मा जणातो नथी.