
पुरुषार्थथी अनुभवे छे तेओने अंदरमां आनंदरसनी धारा वहे छे. बहारमां मोटो
नाग होय, ने अंदर एनो आत्मा आनंदमय चैतन्यना अतीन्द्रिय अमृतरसने
अनुभवतो होय. आ तो ‘जे मारे तेनी तलवार’ जेवुं छे, एटले आनंद तो बधा
आत्माना स्वभावमां भर्यो छे पण जे पुरुषार्थ करीने (भेदज्ञानरूपी तलवारना
प्रहार वडे ज्ञान अने रागने जुदा करीने) अंदरमां ऊतरे एने अंदर आत्माना
महा आनंदनो अनुभव थाय छे.–भले सिंह होय के नाग होय, बाळक होय के मोटो
राजा होय,–जे जागे ते आत्माना अनुभवनुं काम करी ल्ये छे ने महान आनंदनी
धारा अनुभवे छे. सम्यग्दर्शन थयुं त्यारथी मोक्ष थतां सुधी एवी अछिन्न धाराए
आत्माने अनुभवमां लेवो के वच्चे कदी तेमां भंग न पडे, सम्यग्ज्ञानी धारा न तूटे
निर्विकल्पदशा हो के सविकल्पदशा हो,–धर्मीनी ज्ञानधारा तूटती नथी; अच्छिन्न
ज्ञानधाराथी विकल्पोने तोडीने धर्मीजीव केवळज्ञानने साधे छे. सातमा गुणस्थान
पछी तो शुद्धोपयोगनी अच्छिन्न धारावडे अंतर्मुहूर्त मां जीव केवळज्ञान पामे छे.
वीतरागता झळके छे. एक वर्ष सुधी अडोलपणे ऊभाऊभा शुद्ध चैतन्यने ध्यावी–
ध्यावीने अच्छिन्नधाराए अंते केवळज्ञान लीधुं. आत्मानी साधनानो ए अजोड नमूनो
छे, आश्चर्यकारी छे. श्रवणबेलगोलमां ए बाहुबलीभगवाननी भव्यमूर्ति देखीने पं.
जवाहरलाल नहेरु जेवा पण आश्चर्य पामी गया हता. (श्रीमती ईन्दिराबेन गांधी पण
ते वखते तेमनी साथे हता.) अरे, चैतन्यनी साधनामां केवी अद्भुत शांति छे! तेनी
जगतने खबर नथी.