
ātmadhyān sahit vanajaṅgalamān vicharavā lāgyā. bār varṣha sudhī muniavasthāmān
maunapaṇe gnān–dhyān sahit vicharyā; ne vaishākh sud dashamanā roj sammedashikharanī
najīk r̥ujuvālikā nadīnā tīre kṣhapakashreṇī māṇḍīne lokālokaprakāshak kevaḷagnān pragaṭ
karīne arihant paramātmā thayā. ane pachhī rājagr̥uhīmān vipulāchal par aṣhāḍ vad
ekamathī divyadhvani vaḍe jagatane mokṣhamārgano upadesh āpyo. te upadesh jhīlīne
gaṇadharoe shāstronī rachanā karī; vītarāgamārgī santonī paramparāthī te upadesh āje
chālyo āve chhe. temān kahe chhe ke–
bhūlīne moh karyo ne duḥkhī thayo; have te mohane chhoḍavā māṭe ā upadesh chhe.
jem kāle ātmā kyān hato tenun gnān thāy chhe tem ā bhav pahelānn pūrvanā bhavomān
ātmā kyān hato tenun paṇ gnān thaī shake chhe. ātmānā gnānanī achintya tākāt chhe.
pūrvabhavanā gnān karatāny ātmānun anubhavagnān koī apūrva chhe, te mokṣhanun sādhak chhe.
ānandasvabhāv chhe teno kā
jīv! tun āje ja kar.–āvo anubhav te ja vīrano mārga chhe.
gnān ja ātmāno samyaksvabhāv chhe; rāg kāī ātmāno svabhāv nathī; te to
parabhāv chhe, ne deh to jaḍ chhe. bāpu! have te parabhāvonā vedanane rahevā de, ne tārā