દ્વારા જગતને તેની ભેટ આપી છે. ભાઈ! તારા સ્વરૂપની આ વાત છે. તારું
આવું પરમ સ્વરૂપ સમજતાં મહાન આનંદસહિત તારું સ્વકાર્ય સિદ્ધ થશે એમ
શ્રીગુરુનાં આશીર્વાદ છે.
ચોરાશીનાં ચક્કરમાં હવે નહીં અવતાર.
ધન્ય જયંતી આપની અહો! શાસનના સંત,
તુજ મારગને જાણતાં ભવના આવ્યા અંત.
નીહાળ્યું તેનું ચિત્ત જગતમાં ક્્યાંય ઠરે નહીં. ઠરવાનું ઠામ તો મારો
આત્મા છે, તેમાં ઠરતાં પરમ શાંતિ છે.
ક્્યાંય ચેન ન પડે; સર્વત્ર સ્મશાન જેવું લાગે, ચિત્ત ક્્યાંય ઠરે નહીં.
પણ એ વખતેય જો અંદર નજર કરે તો ‘ઠરવાનું ઠામ પોતાનું
ચૈતન્યધામ’ છે, તેમાં ઠરતાં મહાન આનંદ ઝરે છે, પરમશાંતિ વેદાય છે.
સર્વત્ર શાંતિ જ છે. બાપુ! તારું તત્ત્વ મહાન છે, પરમ આનંદનું મોટું
ધામ છે; તે કાંઈ રાગ જેટલું નાનું નથી, એ શાંતિ વગરનું હલકું નથી.
આવું મોટું શાંત, સહજ તત્ત્વ, તેમાં દુનિયાનો કોલાહલ કેવો? તેમાં
રાગ–દ્વેષની અશાંતિ કેવી? આવું તત્ત્વ એ જ ઠરવાનું ઠામ છે; ને તેમાં
ઠરવું તે જ કરવાનું કામ છે. (‘રત્નસંગ્રહ’ પુસ્તકમાંથી)