आनंदमय शुद्धात्मतत्त्व ज्यारे पोताने लक्षगत थाय. अने एवा
शुद्धात्मतत्त्वनो आनंद वेदनमां आव्या पछी गुरुप्रत्ये–ज्ञानीओ
प्रत्ये जे उपकारबुद्धि उर्मिओ जागे ते अपूर्व होय छे..... केमके
गुरुमहिमाना साचा ज्ञानपूर्वक, तेमना उपकारने पोते झील्यो छे.
प्रगट्या छे ते बधा जीवो गुरु छे. एवा गुणथी गुरुने जे
ओळखे तेने ज गुरुनी साची सेवा अने साची भक्ति होय; ने
एवी साची गुरुसेवाना फळमां सम्यक्त्वादि निजगुणनी प्राप्ति
थाय ज.
गुरु–शिष्यना गुणोनी! श्री गुरुओए बतावेला भेदज्ञानवडे
अंतर्मुख थईने जेणे निजगुणनी अनुभूति करी तेना उपर
पंचपरमेष्ठी वगेरे श्रीगुरुओ प्रसंन्न छे; संसारनी पंक्तिमांथी
बहार नीकळीने ते जीव पंचपरमेष्ठीनी नातमां बेठो छे. अहो,
आ श्रीगुरुनो उपकार छे के आनंदमय आत्मतत्त्वमां लई जईने
जीवने दोषथी छोडावी, गुणरूप ने आनंदरूप बनावी दे छे.