mahA khedakhinna thaIne te khedamAn ekAkAr thaI jAy, harSha–shokathI judA gnAnane bhUlI jAy;
sanyog pharatAn jANe AtmA ja khovAI gayo! – e te kAI vItarAganA bhaktane shobhe
nahIn, AtmAnun gnAn chhoDIne tene harSha–shok thAy nahIn; harSha–shokathI gnAn judun ne judun
rahe eTale shAntinun vedan rahe. ghaNA kahe chhe ke “arere! amane kyAy shAnti nathI! ’ –
paN bApu! tun potAne vItarAgano bhakta ane jineshvarano putra kahevaDAve ane tane
shAnti kem nahIn? vichAr to kharo! vItarAgano putra rAganA phaLamAn aTake nahi, e to
banneno gnAtA rahIne, potAnA gnAnanI apUrva shAntine anubhave. harSha – shokathI pAr
AtmAnA Anandano svAd teNe chAkhyo chhe.
gnAnarUp ja rahyo chho. sanyogathI bhinna gnAnasvarUpane lakShamAn to le. to tane sanyogamAn
harSha–shokanI buddhi chhUTI jashe, ne gnAnanI bhAvanAthI apUrva shAntinun vedan thatAn sansAranA
janma–maraNanA phandA maTI jashe. mATe bhedagnAn karIne AvI gnAnabhAvanA nirantar karavI –
te ja jagatamAn sAr chhe. te ja AtmAnI sAchI sampadA chhe.
(chakravartInA putro prabhupAse jaIne jinadIkShA letAn kahe chhe ke he dev! A
ApanA mArgathI jANyun chhe. tene pUrNa sAndhavA mATe ame jinadIkShA levA mAngIe
chhIe..)’