થઈને ધર્મીએ પોતાનું ચિત્ત ચૈતન્યસુખમાં જોડયું છે, –તે જ મોક્ષ માટેની પરમ
ભક્તિ છે.
પરમતત્ત્વને હું ફરી–ફરીને સમ્યક્પણે ભાવું છું. –આમ સ્વસન્મુખ થઈને
પરમાત્મતત્ત્વની ભાવના તે જ પરમ ભક્તિ છે; તે ભવનો છેદ કરનારી છે ને.
અશરીરી મોક્ષનો મહા આનંદ દેનારી છે.
પરમાત્મા આવીને વસ્યા... તે પરમાત્માના માર્ગે ચાલ્યો. પરમાત્માનો માર્ગ
કહો, કે આત્માના સુખનો માર્ગ કહો, સ્વસન્મુખ થઈને આવું આત્મસુખ જેણે
ચાખ્યું તેને સંસારસંબંધી કોઈ સુખમાં સુખ લાગતું જ નથી, તેમાં તો દુઃખ છે;
આકુળતા છે. તેથી સમસ્ત ભવસુખની વાંછા છોડીને તે પુન: પુન: નિજ
જ ભાવના ભાવે છે. એકક્ષણ પણ સાધકની દ્રષ્ટિ પરમાત્મતત્ત્વમાંથી
હટતી નથી.
સાધ્યું, એટલે સર્વે જીવોને માટે પણ આ જ મોક્ષનો ઉપાય છે. તેથી આચાર્યદેવે
કહ્યું કે–
શિવસૌખ્ય પામ્યા; તેથી કર તું ભક્તિ ઉત્તમ યોગની.
મોક્ષસુખ દેનારી છે. માટે હે ભવ્યજીવો! તમે પણ આત્માના ઉપયોગને અંતરમાં
જોડીને મોક્ષના કારણરૂપ આવી ભક્તિ કરો.