થયું છે–તેમાં જ ઉત્સુક થઈને લાગ્યું છે તેનું ચિત્ત ઈન્દ્રિયવિષયોમાં લોલુપ
રહેતું નથી.
સુંદરતા! આનંદઝરતું આ ઉત્તમ તત્ત્વ જગતમાં સૌથી સુંદર છે, તેની સન્મુખ
થતાં પર્યાયમાં આનંદ ઝરે છે. અરે જીવ! એકવાર બાહ્ય વિષયોની લોલુપતા
છોડીને અંદર આવા સુંદર આનંદમય મહાન તત્ત્વનો લોલુપ થા... તેને
જાણવાની ઉત્સુકતા કર. આવા તત્ત્વને જાણીને તેની અપૂર્વ ભાવનાથી
મોક્ષસુખનો સ્વાદ તને અહીં જ અનુભવાશે.
વાણી! એના ભાવ અંદર લક્ષમાં લ્યે તો આત્માને ઊંચો કરી દ્યે, ને રાગના
વિકલ્પથી છૂટો પડીને ચૈતન્યની વીતરાગી શાંતિનું વેદન થઈ જાય, –એવી
અપૂર્વ આ વીતરાગી સંતોની વાણી છે. જે સાંભળતાં પણ મુમુક્ષુના રોમ–રોમ
હર્ષથી ઉલ્લસે છે, તેના અતીન્દ્રિયઅનુભવના આનંદની તો શી વાત! (૯૪)
નથી; કાગડો મોતીને છોડીને માંસને ચૂંથે છે તેમ અજ્ઞાની ચૈતન્યના આનંદને
છોડીને રાગને સેવે છે. અરે ચૈતન્યહંસલા! તારા ચારા તો આનંદનાં હોય,
રાગ–દ્વેષનાં ચૂંથણાં તને ન શોભે.
સુખને અનુભવનારા સંતો જીવન્મુક્તિની મોજ માણે છે, બીજાને એનો સ્વાદ
આવી શકતો નથી.
રહેલું નથી–આમ સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવ સ્વતત્ત્વને ધ્યેય બનાવીને ધ્યાવે છે ને તેના
પરમસુખને વેદે છે; ત્યાં ભવસંબંધી સુખની વાંછા તેને નથી. તેનું ચિત્ત તો
ચૈતન્યસુખમાં જ ચોંટેલું છે, મોક્ષસુખ તરફ જ તેનું મુખ છે; જ્યાં ભવસુખની
વાંછા નથી ત્યાં તેના કારણરૂપ બહારના કોઈ અન્ય પદાર્થથી મારે