पंचमकाळमां अभाव नथी कह्यो, सम्यग्दर्शननादि धर्म तो अत्यारे थई शके छे.
भाई, सम्यग्दर्शनने माटे तो अत्यारे सुकाळ छे, उत्तम अवसर छे; माटे काळनुं
बहानुं काढीने सम्यग्दर्शनमां प्रमादी थईश मा.
सम्यग्द्रष्टि थाय छे. सम्यग्दर्शन–ज्ञान सहित चारित्रदशाना धारक अनेक
मुनिभगवंतो पण (कुंदकुंदस्वामी, समंतभद्रस्वामी वगेरे) आ पंचमकाळमां
थया छे. माटे हे भव्य! श्री गुरुनो उपदेश पामीने सम्यक्दर्शनधर्म तो तुं जरूर
प्रगट कर. पछी विशेष शक्ति होय तो चारित्रधर्मनुं पण पालन करजे.
कदाचित चारित्र माटे विशेष शक्ति न होय तोपण, चारित्रनी भावना
राखीने सम्यक्श्रद्धा तो तुं जरूर करजे. हीनशक्तिनुं बहानुं काढीने
सम्यग्दर्शनमां तुं शिथिल थईश मा; तेमज चारित्रनुं स्वरूप विपरीत
मानीश मा.