छे मार्ग साध्य प्रयत्नथी; नहि भावविरहित लिंगथी.
जिनवरदेवे कहेलो मोक्षमार्ग तो सम्यक्त्वादि शुद्धभावरूप प्रयत्न वडे ज साध्य छे. माटे
प्रथम तुं भावने जाण.
मार्गे चालनारो छो ने! तो शिवपुरीनो मार्ग शुद्धभाव वडे ज साधी शकाय छे; माटे
प्रथम तुं शुद्धभावने जाणीने तेनो प्रयत्न कर. कांई शुभराग वडे के मात्र बहारना
दिगंबर मुनिभेष वडे मोक्षमार्ग सधातो नथी. तुं अनादिकाळथी शुद्धभाव वगर ज
संसारमां रखडयो. शुभाशुभ भावो तो तें अनंतकाळमां अनंतवार कर्या छे, द्रव्यलिंग
पण अनंतवार धार्या छे–पण शिवपुरीनो मार्ग हजीसुधी तारा हाथमां न आव्यो; माटे
शुद्धभावनो उद्यम तुं कर. आत्मानुं स्वरूप जाणीने स्वसन्मुख परिणति ते शुद्धभाव छे,
ते ज शिवपुरिनो उद्यम छे. आवा मार्गे जिनेश्वरदेवो मुक्ति पाम्या छे, ने ते ज मार्ग
जगतना भव्य जीवोने उपदेश्यो छे.–
उपदेश पण एम ज करी, निवृत्त थया; नमुं तेमने.