: वैशाख : २५०० आत्मधर्म : २१ :
ज्यारे आपणे मुनिराजने पण साथे राखीने सरखामणी करशुं त्यारे बेधडकपणे
देखाशे के, वीतरागभावमां बिराजमान मुनिराजनुं कार्य ते ज श्रेष्ठ कार्य छे, ते ज
अत्यंत प्रशंसनीय छे, ने ते वीतरागभावनी सरखामणीमां भूंडनो प्रशस्तराग पण
प्रशंसनीय नथी.
मुनिराजनो वीतरागभाव ज परम अहिंसारूप होवाथी तेने आपणे प्रशंसनीय
कहेशुं, ने तेने ज मोक्षनुं कारण कहेशुं.
ते वीतरागभावनी सामे भूंडना रागभावने आपणे ‘परम’ अहिंसा नहीं
कहीए, अपितु तेने पण ‘हिंसा’ नी कक्षामां मुकीशुं. भले ते रागने ‘प्रशस्त’ विशेषण
लगाडीए तोपण तेने हिंसा तो कहेवी ज पडशे, केमके जेटलो राग छे तेटली हिंसा छे.
पीत्तळने प्रशस्त विशेषण लगाडीने ‘प्रशस्त–पीत्तळ’ एम कहीए तेथी कांई ते
सुवर्णनी जातमां तो न ज आवे; तेम कोई रागादि–हिंसाने प्रशस्त विशेषण लगाडीए
तेथी कांई ते ‘अहिंसा’ न बनी जाय.
एटले शुभरागवाळो ते भूंडनो जीव पण, आगळ वधीने ज्यारे राग वगरनो
चैतन्यभाव प्रगट करशे त्यारे ज ते वीतरागभावरूप अहिंसा–धर्ममां आवशे, ने ते
परम अहिंसा धर्म वडे ते मोक्षने साधशे. आ रीते “ अहिंसा परमो धर्मः ” छे.
मुनिना वीतरागभावने अने भूंडना रागभावने आपणे एककक्षामां नहीं मुकी
शकीए, केमके बंनेनी जात एकबीजाथी विरुद्ध छे.
मुनिने मारवाना भावनी अपेक्षाए बचाववानो भाव ते उत्तम होवा छतां,
बंनेनी एक कक्षा छे. (जेम एक ज वर्गमां भणता विद्यार्थीओमां एक पहेलो नंबर
होय ने एक छेल्लो नंबर होय,–पण बंनेनी कक्षा एक ज छे–तेम.) वाघ अने भूंड
बंनेमां जेटला रागादि कषायभावो छे तेटली हिंसा छे; ने जे हिंसा छे ते अहिंसा नथी
एटले धर्म नथी.
मुनिराजनो वीतरागभाव ते अहिंसा छे, ने ते धर्म छे.
आवा वीतराग अहिंसा धर्मनो जय हो.
* * * * *