: અષાઢ : ૨૫૦૦ આત્મધર્મ : ૨૧ :
પ્રસંશનીય છે; પરંતુ મિથ્યાત્વરૂપી ઝેરથી બગડેલા એવા વ્રત–જ્ઞાનાદિ તે
સારાં નથી.
• સમ્યક્ત્વ વગરનો જીવ ખરેખર પશુસમાન છે; જન્માંધની જેમ તે ધર્મ–અધર્મને
જાણતો નથી.
• દુઃખોથી ભરેલા નરકમાં પણ સમ્યક્ત્વ સહિત જીવ શોભે છે; તેના વગરનો જીવ
દેવલોકમાં પણ શોભતો નથી. કેમકે તે નરકનો જીવ તો સારભૂત એવા
સમ્યક્ત્વના માહાત્મ્યને લીધે ત્યાંથી નીકળીને લોકાલોક–પ્રકાશક તીર્થનાથ થશે;
અને મિથ્યાત્વને લીધે ભોગમાં તત્પર એવો તે દેવનો જીવ આર્ત્તધ્યાન વડે
મરીને સ્થાવર યોનિમાં જશે.
• ત્રણકાળમાં કે ત્રણલોકમાં સમ્યક્ત્વ સમાન ધર્મ બીજો કોઈ નથી; જગતમાં તે
જીવને પરમ હિતકર છે.
• સમ્યક્ત્વ સિવાય બીજો કોઈ જીવનો મિત્ર નથી, બીજો કોઈ ધર્મ નથી, બીજું
કોઈ સાર નથી, બીજું કોઈ હિત નથી, બીજા કોઈ પિતા–માતાદિ સ્વજન નથી,
કે બીજું કોઈ સુખ નથી. મિત્ર–ધર્મ–સાર–હિત–સ્વજન–સુખ એ બધુંય
સમ્યક્ત્વમાં સમાય છે.
• સમ્યક્ત્વથી અલંકૃત ઢેઢ પણ દેવો–વડે પુજાય છે; પરંતુ સમ્યક્ત્વ વગરનો જીવ
ત્યાગી હોય તોપણ પદે–પદે નિંદનીય છે.
• એક વખત સમ્યક્ત્વને અંતર્મુહૂર્તમાત્ર પણ ગ્રહણ કરીને, જીવ કદાચિત્ તેને
છોડી દ્યે તોપણ, ચોક્કસ તે અલ્પકાળમાં (પુન: સમ્યક્ત્વાદિ ગ્રહણ કરીને)
મુક્તિ પામશે.
• જે ભવ્ય જીવને સમ્યક્ત્વ છે તેના હાથમાં ચિંતામણિ છે, તેના ઘરે કલ્પવૃક્ષ અને
કામધેનુ છે.
• આ લોકમાં નિધાનની જેમ સમ્યક્ત્વ ભવ્ય જીવોને સુખદાતા છે; તે સમ્યક્ત્વ
જેણે પ્રાપ્ત કર્યું તેનો જન્મ સફળ છે.
• જે જીવ હિંસા છોડીને, વનમાં જઈ એકલો વસે છે ને ઠંડી–ગરમી સહન કરે છે–
પણ જો સમ્યગ્દર્શન વગરનો છે–તો તે વનના ઝાડ જેવો છે.