नथी, कारण के जेम ज्ञान शुद्ध छे तेम ज्ञानना पर्याय वस्तुनुं स्वरूप छे तेथी
शुद्धस्वरूप छे.
ज्ञानमात्र छे.–आवो ज्ञानमात्र आत्मा अनुभवयोग्य छे. तेनी श्रद्धा, तेनुं ज्ञान,
तेनुं आचरण ते मोक्षमार्ग छे. आवी आत्मअनुभूति ते आनंद देनारी दिव्य
औषधि छे, तेना सेवनथी आत्माना सर्वप्रदेशे आनंदनो झणझणाट थाय छे.
प्रमाणज्ञान थयुं, एटले भेदज्ञान अने सम्यग्ज्ञान थयुं. सम्यग्ज्ञाने आत्मानुं
जेवुं स्वरूप जाण्युं तेवा ज आत्मानी निःशंक श्रद्धा करी ते सम्यग्दर्शन थयुं.
सम्यग्ज्ञान (–प्रमाणज्ञान) नी साथे ज सम्यग्दर्शन नियमथी होय छे; आ रीते
वस्तुस्वरूप जाण्युं तेनाथी विरुद्ध श्रद्धा होती नथी. एटले जाणेलानुं श्रद्धान ते ज
सम्यग्दर्शन छे; जाण्या वगर श्रद्धा कोनी? ज्ञान वगरनी श्रद्धाने तो ‘ससलाना
शींगडा’ नी जेम असत्नी श्रद्धा कही छे, एटले के एवी श्रद्धा मिथ्या छे. माटे
यर्थाथ ज्ञानथी वस्तुस्वरूप जाणीने तेनी श्रद्धा करवी जोईए.
सम्यग्ज्ञान छे, तेनुं श्रद्धान ते सम्यग्दर्शन छे, ने तेमां एकाग्रतारूप वीतराग
परिणति ते सम्यक्चारित्र छे.–आ रीते आत्माना ज आश्रये मोक्षमार्ग छे.
बाकी छे तेमने “श्री परमागम मंदिर पंचकल्याणक प्रतिष्ठा महोत्सव समिति” ना
उपरनो, ड्राफट जेम बने तेम तुरत मोकली आपवा विनंती छे.