છ જ દિવસમાં કેવળ લઈને લોકાલોકને દીઠા,
મિથિલાપુરમાં દીઠા એનાં વચન મીઠા–મીઠા. –એ કોણ?
પ્રભાવતી દેવી; ૫૫૦૦૦ વર્ષનું આયુ; તેમાં ૧૦૦ વર્ષે વિવાહની તૈયારી વખતે
જાતિસ્મરણ થતાં વૈરાગ્ય પામી બાલબ્રહ્મચારીપણે દીક્ષા લીધી ને પછી છ
દિવસમાં કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કરીને લોકાલોકને દીઠા....અને દિવ્યધ્વનિવડે ઉપદેશ
દીધો. અહો, એમનાં વચનની મધુરતાની શી વાત! –એ તો લાગે મીઠા મીઠા!
ત્યાં પણ ન હતા; ચંપાપુરી, પાવાપુરીમાં પણ ન હતા; શેત્રુંજય ઉપર પણ ન
હતા. તો તે ભગવાન ક્યાં હશે?
પધાર્યા ત્યાર પહેલાંં તેમને ૧૪મું અયોગીગુણસ્થાન પણ ત્યાં જ થયું હતું. બીજા
અનેક ક્ષેત્રે તીર્થંકર ભગવંતો વિચર્યા હોય ભલે, પણ તેમને ૧૪મું ગુણસ્થાન
તો, જે ક્ષેત્રથી તેઓ મોક્ષગમન કરવાના હોય તે જ ક્ષેત્રમાં આવે.
ટગ–ટગપણે આત્મા સમજવા તરફ ઉપયોગને એકાગ્ર કર્યો; આવા
આત્મા છે” –ત્યાં તુરત જ અંતરમાં ઊતરીને આનંદસહિત જ્ઞાન–
તરંગવડે તે શિષ્ય આત્માને સમજી ગયો; –તેને આનંદમય
અનુભૂતિ થાય ત્યારે આત્મા સમજ્યો કહેવાય.