ખબર નથી, ને કાંઈ મુડી પણ તેણે ભેગી કરી નથી; હું કાંઈ આપીશ તો લેશે પણ નહિ;
પણ હું તેનો મોટો ભાઈ છું, મારે તેનું ધ્યાન રાખવું જોઈએ.–એમ વિચારી તેણે પોતાના
બીજાના હિત માટે કેવી ઊંચી ભાવના!
હિતનું આવું ધ્યાન રાખે છે, તો ધર્મના સંબંધથી જેઓ એકબીજાના સાધર્મી ભાઈ છે
તેઓને તો પરસ્પર એકબીજાના હિત માટે કેવી ઊંચી ભાવના હોય! પોતાની કોઈપણ
વિભૂતિ પોતાના સાધર્મીના હિતોપયોગમાં આવે તેવા પ્રસંગે પ્રસન્નતા થાય છે. અહા,
સાધર્મી પ્રત્યે જ્યાં આવી ઉત્તમ ભાવના હોય ત્યાં એકબીજાના અનિષ્ટની કે નિંદાની
કલ્પનાય કયાંથી હોય?–એમાંય આપણે તો મહાવીરદેવના વીતરાગશાસનના
ભાવનાઓ વડે જરૂર શોભી ઊઠવાનો છે.
સો સબ મહિમા જ્ઞાનતની, મુનિનાથ કહૈ હૈ.
વિષય–ચાહ દવ–દાહ, જગત–જન અરનિ દઝાવૈ.
તાસ ઉપાય ન આન, જ્ઞાનધનધાન બુઝાવૈ.
કોઈ ઉપાય નથી.