વીર સં. ૨૫૦૧ માહ સુદ બીજથી પાંચમ સુધી ગીરનાર સિદ્ધક્ષેત્રની
થયા. નેમપ્રભુની પ્રતિષ્ઠા થઈ,–નુતન માનસ્તંભમાં જિનબિંબ સ્થાપન થયું;
સહસ્રઆમ્રવન તથા પંચમટૂંકની તીર્થયાત્રા થઈ; મહાવીર ધર્મચક્રનું સાતસો
યાત્રિકોના સંઘસહિત આગમન થયું, જૈનશાસનના સારભૂત ‘જ્ઞાયકભાવ’
ના રણકારથી ગીરનારપર્વત ગુંજી ઊઠ્યો. સર્વપ્રકારે આવું
ધાર્મિકવાતાવરણ દેખીને એવી ઊર્મિ જાગતી હતી કે વાહ રે વાહ! સંતોની
સાધનાભૂમિ તનેય ધન્ય છે!–વાહ ગીરનાર વાહ! (–બ્ર. હ. જૈન)
માહ સુદ બીજની સવારમાં ગુરુદેવ સાથે ભાવભીના ચિત્તે નેમિનાથપ્રભુને યાદ
ઉત્સવ ચાલી રહ્યો હતો. મંગલ સ્વાગતવિધિ બાદ નેમપ્રભુના ભાવભીના દર્શન કર્યા.
પછી શ્રીમંડપમાં મંગલ સંભળાવતાં ગુરુદેવે કહ્યું કે સર્વજ્ઞસ્વભાવી આત્મા છે, તે
સર્વજ્ઞસ્વભાવ નેમિનાથે આ ગીરનાર ભૂમિમાં ખોલ્યો, ને દિવ્યધ્વનિ વડે જગતને
બતાવ્યો. એવા સ્વભાવની શ્રદ્ધા કરતાં પોતાને સમ્યગ્દર્શન અને આનંદરૂપ સાધકદશા
પ્રગટી તે અપૂર્વ મંગળ છે. સમ્યગ્દર્શન તે સિદ્ધપદની તળેટી છે, તે જ સિદ્ધક્ષેત્રની
અહીંથી સિદ્ધપદ પામ્યા, તો સ્મરણરૂપ આ યાત્રા છે.
જીવ મોક્ષની તળેટીમાં આવી ગયો. અહીંથી નેમપ્રભુ મોક્ષ પધાર્યા છે ને આ તેની તળેટી
છે. સમ્યગ્દર્શન કરીને જે મોક્ષની તળેટીમાં આવ્યો તેને હવે મોક્ષધામમાં પહોંચતાં
ઝાઝીવાર નહીં લાગે. અહા, જેની તળેટીમાં આવતાં પણ અપૂર્વ આનંદનો