: ચૈત્ર : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૧ :
* ભગવાન મહાવીર જન્મકલ્યાણક–વિશેષાંક *
(નવીન સ્વાધ્યાય)
(૪)
અધ્યાત્મભાવનાનું ઘોલન થાય ને સ્વાધ્યાયમાં વિશેષ
રસ જાગે, તે માટે આ વર્ષથી કોઈ ને કોઈ નવીન શાસ્ત્રનો અનુવાદ
રજુ કરવાનું આપણે શરૂ કરેલ છે. તે અનુસાર ‘પાહુડ દોહા’ ના
અનુવાદનો આ ચોથો લેખ છે. જિજ્ઞાસુઓને આ લેખમાળા ગમી છે.
૧૦૧. આ પૃથ્વી પર જેનું ચિત્ત સર્વે રાગમાં, છએ રસોમાં કે પાંચ રૂપમાં રંજિત નથી,
એવા યોગીને જ હે જીવ! તારો મિત્ર કર.
૧૦૨. જેનું તપ જરાક પણ શરીરના સંગમાં સ્થિત છે (અર્થાત્ તપ કરવા છતાં જેને
શરીરની જરાક પણ મમતા છે) તે મનુષ્યને મરણનો દુસ્સહ દાવાનળ સહન
કરવો પડે છે.
૧૦૩. દેહ ગળવા ટાણે મતિ–શ્રુતની ધારણા–ધ્યેય વગેરે બધું ગળવા માંડે છે; હે વત્સ!
ત્યારે એવા અવસરમાં દેવને તો કોઈક વિરલા જ યાદ કરે છે.
૧૦૪. જેનું પવિત્ર મન સંસારના સુંદર પદાર્થોથી ભાગીને, મનથી પાર એવા ચૈતન્ય–
સ્વરૂપમાં થંભી ગયું–પછી તે ગમે ત્યાં સંચરે તોપણ તેને નથી ભય કે નથી સંસાર.
૧૦૫. જીવોનો વધ કરવાથી નરક ગતિમાં જવાય છે, અને અભયપ્રદાનથી સ્વર્ગમાં
જવાય છે. –આ બે પંથ અમે તને દેખાડ્યા, તેમાંથી તને જે ગમે તેમાં તું લાગ.
૧૦૬. આ સંસારમાં સુખ તો બે દિવસનું છે, પછી તો દુઃખોની પરિપાટી છે; તેથી હે
હૃદય! હું તને શિખામણ આપું છું કે તારા ચિત્તને તું વાડ કર, અર્થાત્ મર્યાદામાં
રાખ, ને સાચા માર્ગમાં જોડ.
૧૦૭. હે મૂઢ! તું દેહમાં રંજાયમાન ન થા; દેહ તે આત્મા નથી. દેહથી ભિન્ન જ્ઞાનમય
આત્મા છે–તેને તું દેખ. હે યોગી! દેહથી ભિન્ન જ્ઞાનમય એવો આત્મા તું છો.