: ચૈત્ર : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૫૫ :
વીતરાગમાર્ગમાં પરસ્પર કલેશ થાય તેવું કોઈએ કરવું જોઈએ નહીં.
જગતમાં જૈનસમાજની શોભા વધે, દુનિયામાં તેનો મહિમા પ્રસિદ્ધ થાય ને
ભગવાનના ઉપદેશની પ્રભાવના વધે–તેમ આપણે સૌએ કરવું જોઈએ.”
“सत्त्वेषु मैत्री’ ની ઉત્તમભાવના, જેમાં જગતના સર્વે જીવો
પ્રત્યે નિર્વેર ક્ષમાભાવ ભરેલો છે. તે ભાવના, આપણને વીરપ્રભુના
વારસામાં મળી છે....તે વારસો સાચવીને તેમાંથી વીતરાગીઆનંદનો લાભ
લઈએ, ને ‘गुणीषु प्रमोदं’ જ્યાંજ્યાં સાધર્મીના ગુણો દેખીએ ત્યાં પ્રમોદ
કરીએ, એમાં આપણી સૌની શોભા છે, તેમાં આપણું હિત છે, તે આપણું
કર્તવ્ય છે.
મંગલ ઉત્સવની મંગલ નોબતો કયારની
વાગી ચુકી છે....ભક્તોના હૃદય અનેરા
ભક્તિભાવથી ઝણઝણી ઊઠ્યા છે...આબાલવૃદ્ધ,
સાધકો કે જિજ્ઞાસુઓ સૌ આનંદથી ઉત્સવમાં ભાગ
લઈ રહ્યા છે ને પોતાની ધાર્મિકભાવનાને પુષ્ટ કરી
રહ્યા છે....અને....અને...દેખો, દેખો! મહાવીર
ભગવાન આપણા સૌના ઉપર મંગલ
આશીર્વાદ વરસાવી રહ્યા છે!
जय महावीर (બ્ર. હ. જૈન)
વીરપ્રભુના મોક્ષધામ પાવાપુરીમાં મંગલ પ્રવચન
[વીર સં. ૨૪૮૩ માં યાત્રા પ્રસંગે: ફા. સુદ ૨]
જુઓ, આ પાવાપુરીધામમાં મહાવીર ભગવાન નિર્વાણપદને
પામ્યા છે. દેહથી પાર જ્ઞાનાનંદતત્ત્વનું ભાન તો પહેલેથી હતું, ને એવા
ભાન સહિત અહીં અવતર્યા હતા. ત્યારબાદ ચારિત્રદશા પ્રગટ કરી, ને
વૈશાખ સુદ દસમીએ પ્રભુને કેવળજ્ઞાન થયું. કેવળજ્ઞાન પછી ત્રીસ વર્ષ
સુધી સહજપણે ઈચ્છા વિના વિહાર થયો ને દિવ્ય ઉપદેશ નીકળ્યો....
ત્યારબાદ આ પાવાનગરીમાં પધાર્યા, ને અંતિમદેશના બાદ યોગ–નિરોધ
કરીને અહીંથી ભગવાન મોક્ષ પામ્યા; તે મોક્ષસ્થાનની બરાબર ઉપર સિદ્ધ
ભગવાનપણે અત્યારે તેઓ બિરાજે છે.