: ૬૨ : આત્મધર્મ : ચૈત્ર : ૨૫૦૧
એકાએક મંગલ ઘંટનાદ–વાજાં–પ્રકાશ
(સૌધર્મ ઈન્દ્ર) :–અરે અરે! મારું આ ઈન્દ્રાસન આજ એકાએક કેમ ડોલી રહ્યું છે?
મારા સિંહાસનને કંપાવનાર આ જગતમાં કોણ છે? અરે, આ મધુર ઘંટનાદ
એની મેળે કેમ વાગી રહ્યા છે? આ દૈવી વાજાં કેમ વાગી રહ્યા છે? ચારેકોર આ
દિવ્યપ્રકાશનો ઝગઝગાટ કેમ પ્રસરી રહ્યો છે? ત્રણલોકનું વાતાવરણ આટલું
બધું હર્ષમય કેમ બની રહ્યું છે? જરૂર કોઈક આશ્ચર્યકારી ઘટના બની છે.
(અવધિજ્ઞાનથી જાણીને પછી–ઊભા થઈને બોલે છે.)
અહો, આનંદ....આનંદ...આનંદ!
દેવો સાંભળો! મધ્યલોકમાં ભરતક્ષેત્રની વૈશાલીનગરીમાં ત્રિશલાદેવી માતાની
કુંખે ચોવીસમા તીર્થંકરનો અવતાર થઈ ચુક્્યો છે. (એ સાંભળતાં વેંત સૌધર્મ–
ઈન્દ્ર સહિત બધા દેવ–દેવીઓ નીચે ઊતરી પ્રભુને નમસ્કાર કરે છે.)
(બધા દેવો) : –ધન્ય હો....ધન્ય હો...! બોલિયે મહાવીર ભગવાનકી જય હો.
(દેવી) : –અહો ધન્ય અવતાર! મધ્યલોકમાં તીર્થંકરનો અવતાર થતાં ઊર્ધ્વલોકનું
આપણું આ સ્વર્ગ પણ ઉજ્જવળ બન્યું.
(દેવ) : –અરે, નરકના જીવોને પણ બેઘડી સાતા થઈ હશે, ને તીર્થંકરનો મહિમા
જાણીને ઘણા જીવો સમ્યક્ત્વ પામી ગયા હશે.
(દેવી) : –અહા, જે આત્માનો પુણ્યવૈભવ પણ આવો અદ્ભુત, તેમના આત્મવૈભવની
તો શી વાત?
(દેવ) : –અહા, એમના આત્મવૈભવનો મહિમા સમજતાં આપણને આપણા આત્માનો
સ્વભાવ પણ સમજાઈ જાય છે.