અનંતગુણની અનુભૂતિસ્વરૂપ જ હતો, કદી ન અનુભવાયેલી શાંતિ ત્યાં વેદાતી હતી.
પછી ઉપયોગ અનુભૂતિમાંથી બહાર આવતાં છતાં તે ઉપયોગ રાગાદિના પરિચયથી દૂર
રહે છે, રાગની ભાઈબંધી તેણે સર્વથા છોડી દીધી છે એટલે રાગના કાળે પણ પોતે તો
તેનાથી જુદો જ રહે છે.–આવા છૂટા (રાગવગરના) ઉપયોગપણે ધર્મી સદા પોતાને
અનુભવે છે–શ્રદ્ધે છે–જાણે છે, એટલે રાગના કાળેય તેના સમ્યક્ત્વાદિભાવો જીવંત રહે
છે, બગડતા નથી. દેહથી જગતથી ને રાગથી,–બધાથી છૂટું ઉપયોગ–પરિણમન આત્માને
મુક્તપણે અનુભવે છે. અહા, એ દશા કોઈ અનેરી અદ્ભુત છે.
સિદ્ધભગવાનની નાતમાં હું ભળી ગયો. ભલે નાનો છું,–મારો સાધકભાવ નાનો છે–
પણ છું તો સિદ્ધભગવાનની જ જાતનો! અનુભવમાંથી બહાર આવ્યા પછી જે વિકલ્પ
ઊઠે તેનાથી જ્ઞાનને જુદું જ જાણે છે, એટલે જ્ઞાન પોતે તો નિર્વિકલ્પ જ રહે છે; તે જ્ઞાન
અને વિકલ્પની એકતા કરતો નથી, આવો તેનો અકર્તાભાવ છે. જ્ઞાનભાવને જ કરતો
થકો તે સદા તૃપ્ત અને પ્રસન્ન–પ્રશાંત રહે છે, જ્ઞાનના પ્રતાપે તેનું ચિત્ત એકદમ શાંત
થઈને, કષાયવગરનું શીતળ ચંદનસમાન શોભી રહ્યું છે ને જિનદેવના મોક્ષમાર્ગમાં તે
આનંદસહિત કેલિ કરે છે.–તે સમ્યગ્દ્રષ્ટિ વંદનીય છે.
કેલિ કરે શિવમારગમેં જગમાંહિ જિનેશ્વરકે લઘુનન્દન;
સત્યસ્વરૂપ સદા જિનકે પ્રગટ્યો અવદાત મિથ્યાત–નિકંદન;
શાંતદશા તિનકી પહચાની કરે કરજોડ બનારસી વન્દન.
જગતના બીજા બધા વૈભવો સાવ તુચ્છ લાગે છે. તે સમ્યગ્દ્રષ્ટિ–ધર્માત્મા ભલે
ગૃહસ્થપણે હોય, પરિવારસહિત હોય અને વેપાર રોજગાર પણ કરતો હોય, છતાં તેની
ચેતના તે બધાથી જળકમળવત્ અલિપ્ત રહે છે, એટલે તે લેપાતા નથી પણ છૂટતા જ
જાય છે.–એ બધો સમ્યક્ત્વનો પ્રતાપ છે–એમ જાણીને હે ભવ્યજીવો! તમે પરમ
આદરથી સમ્યક્ત્વની આરાધના કરો.