કરવા જેવું છે તેના ભાન વિના, બેભાનપણે વિષય–કષાયોની રમતમાં ને રમતમાં તમે
મનુષ્યભવરૂપી રત્નને સંસારના દરિયામાં ફેંકી દીધું; એક પછી એક–એમ અનંતા
તમારા હાથમાં છે...
મનુષ્યઅવતાર તો આત્માનું અપૂર્વ કલ્યાણ કરવા માટે ચિંતામણિ–રત્ન સમાન છે...
તારું હિત કરવાનો અવસર હજી તારા હાથમાં છે,–જો જે! ફેંકી ન દેતો!
કરે છે ત્યાં તે આભો બની જાય છે કે અરે! કેટલા બધા ભવ મેં નકામા ફેંકી દીધા?
આવા મનુષ્યઅવતારમાં આવા મજાના દેવ–ગુરુ–ધર્મ મને મળ્યા છે–તે અમૂલ્ય રત્નો
છે. મારા હાથમાં આવા રત્નો આવ્યા છે. હજી મનુષ્યભવમાં હિતનો અવસર છે. તો હવે
આ અવસરને હું પાપમાં નહીં ગુમાવું. અરેરે, મેં કેવી મુર્ખાઈ કરી કે આટલા બધા ભવો
સમજીને સદુપયોગ કર, એટલે કે તેમાં કહ્યા પ્રમાણે ઉત્તમ આચરણવડે જીવાદિ તત્ત્વોનું
સ્વરૂપ સમજ તો આખી જીંદગી ને ભવિષ્યમાં સદાકાળ તને આત્માની અપૂર્વ શાંતિ
મળશે. અનંતભવનું સાટું આ એક ભવમાં વળી જશે. તારા હાથમાં રહેલો આ એક ભવ
વીત્યા તેનો અફસોસ છોડીને, હજી ધર્મનો જે અવસર અત્યારે તારા હાથમાં છે તેનો
ઉત્તમ સદુપયોગ કરી લે. ‘જાગ્યા ત્યાંથી સવાર.’
એવું રત્ન હાથમાં જ છે...તેનો સદુપયોગ કરીને સુખી થાવ.
ઈહવિધ ગયે ન મિલે, સુમણિ જ્યોં ઉદધિ સમાની.