કહ્યું–બહેનો, માતાજીએ આત્માની ઘણી મજાની વાત સમજાવી છે; આવો સુઅવસર
ક્્યારેક જ આવે છે, માટે તમે ઊંડો અભ્યાસ કરજો. દેહબુદ્ધિથી રાગમાં સુખ માનીને
અનાદિકાળથી વિભાવનો જ અભ્યાસ કર્યો છે તેથી જીવ સમકિત ન પામ્યો ને દુઃખી જ
થયો. પણ હવે મહાભાગ્યથી આવું મહાવીર–શાસન પામીને, દેહથી ભિન્ન ને રાગાદિથી
પણ વિલક્ષણ એવા પરમ ચૈતન્યલક્ષણસ્વરૂપ આત્માને અનુભવમાં લેજો; આત્માને
અનુભવમાં લેવા માટે ગંભીર થઈને વારંવાર ઊંડે–ઊંડે તેના સ્વભાવનો અભ્યાસ
કરજો, તેનો અપાર મહિમા ઓળખજો. તો અલ્પકાળમાં જ તમે સમકિત પામશો. અપૂર્વ
સુખ પામશો, ને આ ભવદુઃખ થી છૂટશો.
નકામો છે. ઘણા જીવો એમ વિચારે છે કે વૃદ્ધ થાશું ત્યારે ધર્મ કરીશું,–પણ રે જીવ! તું
વૃદ્ધ થઈશ જ–એ ક્્યાં ખબર છે? વૃદ્ધાવસ્થા પહેલાંં આયુ પૂરું નહિ થઈ જાય–તેની શી
ખાતરી? અને, અત્યારે આત્માની દરકાર નથી કરતો તો વૃદ્ધાવસ્થામાં તો શું કરીશ?
–બેન, જીવનની ક્ષણભંગુરતા જાણીને આત્માની ઓળખાણનું કામ સૌથી પહેલાંં કરી
લેવા જેવું છે. આ ક્ષણભંગુર દેહનો ભરોસો કરવા જેવો નથી. સંયોગ પલટતાં વાર નથી
લાગતી. અરે, ખારા સમુદ્ર જેવો આ સંસાર, તેમાં જૈનધર્મનું મીઠું અમૃત મળ્યું છે.
પોતાના આત્માને ઓળખી લીધો.
પૂજીએ છીએ; તેમના પરમાર્થસ્વરૂપની એવી ઓળખાણ કરાવો કે જેથી અમે આત્માને
ઓળખીને સમ્યક્ત્વ પામીએ!
આત્મા સર્વજ્ઞ છે, રાગવગરના છે; દેહ તે કાંઈ અરિહંત નથી, વાણી કે સમવસરણ તે