તેમની પર્યાયો પણ શુદ્ધ ચૈતન્યમય છે,–તેમાં ક્્યાંય રાગ નથી. આવા શુદ્ધ દ્રવ્ય–ગુણ–
પર્યાયસ્વરૂપ અરિહંતના આત્મા છે; તેને ઓળખતાં પોતાના આત્માનું પરમાર્થસ્વરૂપ
પણ તેવું જ ઓળખીને, આત્મા જ્યાં અંતર્મુખ થાય છે ત્યાં દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયના ભેદના
વિકલ્પોને પણ ઓળંગી જઈને તે જીવ નિર્વિકલ્પ અનુભૂતિરૂપ સમ્યગ્દર્શન પામે છે.
–આ એક અપૂર્વદશા છે.
અપૂર્વ પ્રેરણા મળી છે કે હવે અલ્પકાળમાં જ અમે આપના આશીર્વાદથી આત્માને
ઓળખશું ને સમ્યક્ત્વ પામશું.
છે; પૈસાથી કે પુણ્યથી તેની પ્રાપ્તિ થાય તેવી નથી, પુણ્ય અને પૈસા બંનેથી પાર અંતરની
ચૈતન્યવસ્તુના ઉલ્લાસપૂર્વક તેની પ્રાપ્તિ થાય છે; ને એકવાર આવી વસ્તુનો પોતામાં
અનુભવ થયો ત્યાં પોતામાં આત્માનો એવો અચિંત્ય નિજવૈભવ દેખ્યો કે જેની પાસે
આખા સંસારના વૈભવની કાંઈ જ કિંમત નથી. પોતાનો આવો વૈભવ પ્રાપ્ત કરીને
જ્ઞાનીઓ બીજાને દેખાડે છે કે અરે જીવો! તમે પણ તમારા આત્માના આવા અદ્ભુત
વૈભવને તમારામાં દેખો....દેખો. ચેતો રે ચેતો! આવો અવસર ફરી મળવો બહુ દુર્લભ
છે.
નથી શોભતા. જીવનો સાચો શણગાર તો સમ્યગ્દર્શન–રત્ન છે. જે આત્માની સાચી
જિજ્ઞાસા કરશે તે જરૂર સમ્યગ્દર્શન પામી શકશે. અત્યારે જ તેનો અવસર છે. જો અત્યારે
દરકાર ન કરી તોપછી જ્યારે બૂઢાપો આવી જશે ત્યારે તો ઈન્દ્રિયો શિથિલ થઈ જશે,
આંખ પણ કામ નહિ કરે, કાને સંભળાશે નહિ, જિનમંદિરે જવામાંયે મુશ્કેલી પડશે, ઘરમાં
તારું કોઈ માનશે નહિ, તારું ઘડપણ બધાને બોજારૂપ લાગશે, અનેક રોગ અને તકલીફથી
શરીર ઘેરાઈ ગયું હશે–ત્યારે કઈ રીતે આત્મહિતમાં જાગૃત રહીશ?–એમ