હઠાવી શીઘ્ર તારા સ્વઘરમાં આવ...ને તારા અનંતગુણના નિજપરિવારને દેખ.
વ્યર્થ ગુમાવ્યા છે. અરે, દેહ તો માટીનું પૂતળું...રોગનું ઘર, ને જીવન તો વીજળીના
ઝબકારા જેવું ક્ષણભંગુર! તેમાં સર્વોત્કૃષ્ટ સાચા દેવ–ગુરુ–ધર્મનો સંગ મળ્યો, તો તેમણે
બતાવેલા આત્માને ઓળખીને શીઘ્ર કલ્યાણ કરી લેવું યોગ્ય છે. આત્માને ઓળખીને
પણ સંયમી જીવન જીવવું તે ઉત્તમ છે. માટે, માતા ચંદના કહે છે કે–હે મુમુક્ષુબહેન!
અંતરમાં ઊંડેઊંડે...જ્યાં શાંતિનું વેદન ભરેલું છે ત્યાં ઊતરીને...ચૈતન્યસ્વરૂપનું સંવેદન
કરી લેજો...તેમાં તમને કોઈ અનેરા આનંદનો અનુભવ થશે.
હતા ને જીવનમાં જેને માટે ઝંખતા હતા, તે આનંદમય ચૈતન્યતત્ત્વ આજે આપે અમને
બતાવ્યું; અમારો અપાર ચૈતન્યખજાનો બતાવીને તે કેવી સાધવો–તે સમજાવીને આપે
ખરેખર અમારું કલ્યાણ કર્યું. અહો, કલ્યાણીમાતા! આપના ઉપકારનો બદલો કઈ રીતે
વાળીએ!
અસાર–અસાર લાગે છે. પાંચે ઈન્દ્રિયોના વિષયો નીરસ લાગે છે; તે ઈંદ્રિયોને વશ
થવાને બદલે હવે ચૈતન્યરસવડે તેમને જીતી લઈશ ને અતીન્દ્રિયભાવથી સમ્યગ્દર્શન
પામીશ. હે માતા! હવે એકક્ષણ પણ આ સંસારના પરભાવમાં રહેવું પાલવતું નથી; મને
આપની સાથે જ રાખો–જેથી હું આત્માને સમજી અર્જિકા થઈને મારું કલ્યાણ કરું, અને
આપની સાથે જ રહીને આપની સેવા કરીને મારું આ જીવન ધન્ય બનાવું; અને
અલ્પકાળે આ ભવદુઃખથી છૂટીને સિદ્ધપદને પામું. અહા, આપના જેવી માતાનો સાથ
મને મળ્યો–હવે હું દુઃખમાં કે અજ્ઞાનમાં કેમ રહું? ધર્મમાતાના ખોળામાં મુમુક્ષુ–બાળકને
શી ચિન્તા! હે મોક્ષસાધક માતા! તમારા શરણે આવતાં હું તો જાણે મોક્ષમાર્ગમાં જ
આવી ગઈ છું...હવે આપની સાથે ને સાથે મોક્ષના માર્ગે ચાલી આવીશ ને સિદ્ધપદને
પ્રાપ્ત કરીશ.