૭૪ ]

ઉપયોગકો લગા દે; અવશ્ય પ્રાપ્તિ હોગી હી . અનન્ત- અનન્ત કાલસે અનંત જીવોંને ઇસી પ્રકાર પુરુષાર્થ કિયા હૈ, ઇસલિયે તૂ ભી ઐસા કર .

અનન્ત-અનન્ત કાલ ગયા, જીવ કહીં ન કહીં અટકતા હી હૈ ન ? અટકનેકે તો અનેક-અનેક પ્રકાર હૈં; કિન્તુ સફલ હોનેકા એક હી પ્રકાર હૈ — વહ હૈ ચૈતન્યદરબારમેં જાના . સ્વયં કહાઁ અટકતા હૈ ઉસકા યદિ સ્વયં ખ્યાલ કરે તો બરાબર જાન સકતા હૈ .

દ્રવ્યલિંગી સાધુ હોકર ભી જીવ કહીં સૂક્ષ્મરૂપસે અટક જાતા હૈ, શુભ ભાવકી મિઠાસમેં રુક જાતા હૈ, ‘યહ રાગકી મંદતા, યહ અટ્ઠાઈસ મૂલગુણ, — બસ યહી મૈં હૂઁ, યહી મોક્ષકા માર્ગ હૈ’, ઇત્યાદિ કિસી પ્રકાર સંતુષ્ટ હોકર અટક જાતા હૈ; પરન્તુ યહ અંતરમેં વિકલ્પોંકે સાથ એકતાબુદ્ધિ તો પડી હી હૈ ઉસે ક્યોં નહીં દેખતા ? અંતરમેં યહ શાંતિ ક્યોં નહીં દિખાયી દેતી ? પાપભાવકો ત્યાગકર ‘સર્વસ્વ કર લિયા’ માનકર સંતુષ્ટ હો જાતા હૈ . સચ્ચે આત્માર્થીકો તથા સમ્યગ્દ્રષ્ટિકો તો ‘અભી બહુત બાકી હૈ, બહુત બાકી હૈ’ — ઇસ પ્રકાર પૂર્ણતા તક બહુત