ଵଜ୍ରଵାଣୀକେ ଶ୍ରଵଣକା ପରମ ସୌଭାଗ୍ଯ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଆ ଥା . ଉସସେ ଉନକେ
ସମ୍ଯକ୍ତ୍ଵ-ଆରାଧନାକେ ପୂର୍ଵସଂସ୍କାର ପୁନଃ ସାକାର ହୁଏ . ଉନ୍ହୋଂନେ ତତ୍ତ୍ଵମଂଥନକେ
ଅଂତର୍ମୁଖ ଉଗ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥସେ ୧୮ ଵର୍ଷକୀ ବାଲାଵଯମେଂ ନିଜ ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମଦେଵକେ
ସାକ୍ଷାତ୍କାରକୋ ପ୍ରାପ୍ତ କର ନିର୍ମଲ ସ୍ଵାନୁଭୂତି ପ୍ରାପ୍ତ କୀ . ଦିନୋଂଦିନ ଵୃଦ୍ଧିଗତ-
ଧାରାରୂପ ଵର୍ତତୀ ଉସ ଵିମଲ ଅନୁଭୂତିସେ ସଦା ପଵିତ୍ର ପ୍ରଵର୍ତମାନ ଉନକା
ଜୀଵନ, ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵକୀ ମାଂଗଲିକ ପ୍ରବଲ ପ୍ରଭାଵନା-ଛାଯାମେଂ, ମୁମୁକ୍ଷୁଓଂକୋ
ପଵିତ୍ର ଜୀଵନକୀ ପ୍ରେରଣା ଦେ ରହା ହୈ .
ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀକୀ ସ୍ଵାନୁଭୂତିଜନ୍ଯ ପଵିତ୍ରତାକୀ ଛାପ ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵଶ୍ରୀକେ ହୃଦଯମେଂ ସର୍ଵପ୍ରଥମ ତବ ଉଠୀ କି ଜବ ସଂଵତ୍ ୧୯୮୯ ମେଂ ରାଜକୋଟମେଂ ଉନ୍ହେଂ ଜ୍ଞାତ ହୁଆ କି ବହିନଶ୍ରୀକୋ ସମ୍ଯଗ୍ଦର୍ଶନ ଏଵଂ ତଜ୍ଜନ୍ଯ ନିର୍ଵିକଲ୍ପ ଆତ୍ମାନୁଭୂତି ପ୍ରଗଟ ହୁଈ ହୈ; ଜ୍ଞାତ ହୋନେ ପର ଉନ୍ହୋଂନେ ଅଧ୍ଯାତ୍ମଵିଷଯକ ଗମ୍ଭୀର କସୋଟୀପ୍ରଶ୍ନ ପୂଛକର ବରାବର ପରୀକ୍ଷା କୀ; ଔର ପରିଣାମତଃ ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵନେ ସହର୍ଷ ସ୍ଵୀକାର କରକେ ପ୍ରମୋଦ ଵ୍ଯକ୍ତ କରତେ ହୁଏ କହା : ‘ବହିନ ! ତୁମ୍ହାରୀ ଦ୍ରଷ୍ଟି ଔର ନିର୍ମଲ ଅନୁଭୂତି ଯଥାର୍ଥ ହୈ .’
ଅସଂଗ ଆତ୍ମଦଶାକୀ ପ୍ରେମୀ ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀକୋ କଭୀ ଭୀ ଲୌକିକ ଵ୍ଯଵହାରକେ ପ୍ରସଂଗୋଂମେଂ ରସ ଆଯା ହୀ ନହୀଂ ହୈ . ଉନକା ଅଂତର୍ଧ୍ଯେଯଲକ୍ଷୀ ଜୀଵନ ସତ୍ଶ୍ରଵଣ, ସ୍ଵାଧ୍ଯାଯ, ମଂଥନ ଔର ଆତ୍ମଧ୍ଯାନସେ ସମୃଦ୍ଧ ହୈ . ଆତ୍ମଧ୍ଯାନମଯୀ ଵିମଲ ଅନୁଭୂତିମେଂସେ ଉପଯୋଗ ବାହର ଆନେ ପର ଏକ ବାର [(ଗୁଜରାତୀ) ସଂ. ୧୯୯୩କୀ ଚୈତ୍ର କୃଷ୍ଣା ଅଷ୍ଟମୀକେ ଦିନ] ଉନକୋ ଉପଯୋଗକୀ ନିର୍ମଲତାମେଂ ଭଵାଂତରୋଂ ସମ୍ବନ୍ଧୀ ସହଜ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜାତିସ୍ମରଣଜ୍ଞାନ ପ୍ରଗଟ ହୁଆ . ଧର୍ମସମ୍ବନ୍ଧୀ ଅନେକ ପ୍ରକାରୋଂକୀ ସ୍ପଷ୍ଟତାକା — ସତ୍ଯତାକା ଵାସ୍ତଵିକ ବୋଧ ଦେନେଵାଲା ଉନକା ଵହ ସାତିଶଯ ସ୍ମରଣଜ୍ଞାନ ଆତ୍ମଶୁଦ୍ଧିକେ ସାଥ-ସାଥ କ୍ରମଶଃ ବଢ଼ତା ଗଯା, ଜିସକୀ ପୁନୀତ ପ୍ରଭାସେ ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵକେ ମଂଗଲ ପ୍ରଭାଵନା-ଉଦଯକୋ ଚମତ୍କାରିକ ଵେଗ ମିଲା ହୈ .
ସହଜ ଵୈରାଗ୍ଯ, ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମରସୀଲୀ ଭଗଵତୀ ଚେତନା, ଵିଶୁଦ୍ଧ ଆତ୍ମଧ୍ଯାନକେ ପ୍ରଭାଵସେ ପୁନଃପ୍ରାପ୍ତ ନିଜ-ଆରାଧନାକୀ ମଂଗଲ ଡୋର ତଥା ଜ୍ଞାଯକଉଦ୍ଯାନମେଂ