‘‘ବହିନୋଂକା ମହାନ ଭାଗ୍ଯ ହୈ କି ଚଂପାବେନ ଜୈସୀ ‘ଧର୍ମରତ୍ନ’ ଇସ କାଲ ପୈଦା ହୁଈ ହୈଂ . ବହିନ ତୋ ଭାରତକା ଅନମୋଲ ରତନ ହୈ . ଅତୀନ୍ଦ୍ରିଯ ଆନନ୍ଦକା ନାଥ ଉନକୋ ଅଂତରସେ ଜାଗୃତ ହୁଆ ହୈ . ଉନକୀ ଅଂତରକୀ ସ୍ଥିତି କୋଈ ଔର ହୀ ହୈ . ଉନକୀ ସୁଦ୍ରଢ଼ ନିର୍ମଲ ଆତ୍ମଦ୍ରଷ୍ଟି ତଥା ନିର୍ଵିକଲ୍ପ ସ୍ଵାନୁଭୂତିକା ଜୋଡ଼ ଇସ କାଲ ମିଲନା କଠିନ ହୈ .....ଅସଂଖ୍ଯ ଅରବ ଵର୍ଷକା ଉନ୍ହେଂ ଜାତିସ୍ମରଣଜ୍ଞାନ ହୈ . ବହିନ ଧ୍ଯାନମେଂ ବୈଠତୀ ହୈଂ ତବ କଈ ବାର ଵହ ଅଂତରମେଂ ଭୂଲ ଜାତୀ ହୈଂ କି ‘ମୈଂ ମହାଵିଦେହମେଂ ହୂଁ ଯା ଭରତମେଂ’ ! !....ବହିନ ତୋ ଅପନେ ଅଂତରମେଂ — ଆତ୍ମାକେ କାର୍ଯମେଂ — ଐସୀ ଲୀନ ହୈଂ କି ଉନ୍ହେଂ ବାହରକୀ କୁଛ ପଡ଼ୀ ହୀ ନହୀଂ ହୈ . ପ୍ରଵୃତ୍ତିକା ଉନକୋ ଜରା ଭୀ ରସ ନହୀଂ ହୈ . ଉନକୀ ବାହର ପ୍ରସିଦ୍ଧି ହୋ ଵହ ଉନ୍ହେଂ ସ୍ଵଯଂକୋ ବିଲକୁଲ ପସନ୍ଦ ନହୀଂ ହୈ . ପରନ୍ତୁ ହମେଂ ଐସା ଭାଵ ଆତା ହୈ କି ବହିନ କଈ ଵର୍ଷ ତକ ଛିପୀ ରହୀଂ, ଅବ ଲୋଗ ବହିନକୋ ପହିଚାନେଂ .....’’

— ଐସେ ଵାତ୍ସଲ୍ଯୋର୍ମିଭରେ ଭାଵୋଦ୍ଗାରଭରୀ ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵକୀ ମଂଗଲ ଵାଣୀମେଂ ଜିନକୀ ଆଧ୍ଯାତ୍ମିକ ପଵିତ୍ର ମହିମା ସଭାମେଂ ଅନେକ ବାର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହୁଈ ହୈ ଉନ ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀ ଚଂପାବେନକେ, ଉନ୍ହୋଂନେ ମହିଲା-ଶାସ୍ତ୍ରସଭାମେଂ ଉଚ୍ଚାରେ ହୁଏ — ଉନକୀ ଅନୁଭଵଧାରାମେଂସେ ପ୍ରଵାହିତ — ଆତ୍ମାର୍ଥପୋଷକ ଵଚନ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଂ ତୋ ଅନେକ ମୁମୁକ୍ଷୁ ଜୀଵୋଂକୋ ମହାନ ଆତ୍ମଲାଭକା କାରଣ ହୋଗା, ଐସୀ ଉତ୍କଟ ଭାଵନା ବହୁତ ସମଯସେ ସମାଜକେ ବହୁତ ଭାଈ-ବହିନୋଂମେଂ ଵର୍ତତୀ ଥୀ . ଉସ ଶୁଭ ଭାଵନାକୋ ସାକାର କରନେମେଂ, କୁଛ ବ୍ରହ୍ମଚାରିଣୀ ବହିନୋଂନେ ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀ ଚଂପାବେନକୀ ପ୍ରଵଚନଧାରାମେଂସେ ଅପନେକୋ ଵିଶେଷ ଲାଭକାରୀ ହୋଂ ଐସେ ଜୋ ଵଚନାମୃତ ଲିଖ ଲିଯେ ଥେ ଵେ ଉପଯୋଗୀ ହୁଏ ହୈଂ . ଉନ୍ହୀଂମେଂସେ ଯହ ଅମୂଲ୍ଯ ଵଚନାମୃତସଂଗ୍ରହ ତୈଯାର ହୁଆ ହୈ . ଜିନକେ ଲେଖ ଯହାଁ ଉପଯୋଗୀ ହୁଏ ହୈଂ ଵେ ବହିନେଂ ଅଭିନନ୍ଦନୀଯ ହୈଂ .