ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੀ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਜਨ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਕੀ ਛਾਪ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਸ਼੍ਰੀਕੇ ਹ੍ਰੁਦਯਮੇਂ ਸਰ੍ਵਪ੍ਰਥਮ ਤਬ ਉਠੀ ਕਿ ਜਬ ਸਂਵਤ੍ ੧੯੮੯ ਮੇਂ ਰਾਜਕੋਟਮੇਂ ਉਨ੍ਹੇਂ ਜ੍ਞਾਤ ਹੁਆ ਕਿ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੋ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਏਵਂ ਤਜ੍ਜਨ੍ਯ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਆਤ੍ਮਾਨੁਭੂਤਿ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਈ ਹੈ; ਜ੍ਞਾਤ ਹੋਨੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਵਿਸ਼ਯਕ ਗਮ੍ਭੀਰ ਕਸੋਟੀਪ੍ਰਸ਼੍ਨ ਪੂਛਕਰ ਬਰਾਬਰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼ਾ ਕੀ; ਔਰ ਪਰਿਣਾਮਤਃ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਨੇ ਸਹਰ੍ਸ਼ ਸ੍ਵੀਕਾਰ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਮੋਦ ਵ੍ਯਕ੍ਤ ਕਰਤੇ ਹੁਏ ਕਹਾ : ‘ਬਹਿਨ ! ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿ ਔਰ ਨਿਰ੍ਮਲ ਅਨੁਭੂਤਿ ਯਥਾਰ੍ਥ ਹੈ .’

ਅਸਂਗ ਆਤ੍ਮਦਸ਼ਾਕੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੋ ਕਭੀ ਭੀ ਲੌਕਿਕ ਵ੍ਯਵਹਾਰਕੇ ਪ੍ਰਸਂਗੋਂਮੇਂ ਰਸ ਆਯਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ . ਉਨਕਾ ਅਂਤਰ੍ਧ੍ਯੇਯਲਕ੍ਸ਼ੀ ਜੀਵਨ ਸਤ੍ਸ਼੍ਰਵਣ, ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯ, ਮਂਥਨ ਔਰ ਆਤ੍ਮਧ੍ਯਾਨਸੇ ਸਮ੍ਰੁਦ੍ਧ ਹੈ . ਆਤ੍ਮਧ੍ਯਾਨਮਯੀ ਵਿਮਲ ਅਨੁਭੂਤਿਮੇਂਸੇ ਉਪਯੋਗ ਬਾਹਰ ਆਨੇ ਪਰ ਏਕ ਬਾਰ [(ਗੁਜਰਾਤੀ) ਸਂ. ੧੯੯੩ਕੀ ਚੈਤ੍ਰ ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਣਾ ਅਸ਼੍ਟਮੀਕੇ ਦਿਨ] ਉਨਕੋ ਉਪਯੋਗਕੀ ਨਿਰ੍ਮਲਤਾਮੇਂ ਭਵਾਂਤਰੋਂ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ ਸਹਜ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਜਾਤਿਸ੍ਮਰਣਜ੍ਞਾਨ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁਆ . ਧਰ੍ਮਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰੋਂਕੀ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟਤਾਕਾ — ਸਤ੍ਯਤਾਕਾ ਵਾਸ੍ਤਵਿਕ ਬੋਧ ਦੇਨੇਵਾਲਾ ਉਨਕਾ ਵਹ ਸਾਤਿਸ਼ਯ ਸ੍ਮਰਣਜ੍ਞਾਨ ਆਤ੍ਮਸ਼ੁਦ੍ਧਿਕੇ ਸਾਥ-ਸਾਥ ਕ੍ਰਮਸ਼ਃ ਬਢਤਾ ਗਯਾ, ਜਿਸਕੀ ਪੁਨੀਤ ਪ੍ਰਭਾਸੇ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਮਂਗਲ ਪ੍ਰਭਾਵਨਾ-ਉਦਯਕੋ ਚਮਤ੍ਕਾਰਿਕ ਵੇਗ ਮਿਲਾ ਹੈ .

ਸਹਜ ਵੈਰਾਗ੍ਯ, ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਰਸੀਲੀ ਭਗਵਤੀ ਚੇਤਨਾ, ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਆਤ੍ਮਧ੍ਯਾਨਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸੇ ਪੁਨਃਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਨਿਜ-ਆਰਾਧਨਾਕੀ ਮਂਗਲ ਡੋਰ ਤਥਾ ਜ੍ਞਾਯਕਉਦ੍ਯਾਨਮੇਂ