੫੦ ]
ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤ
‘ਜ੍ਞਾਯਕ’ — ਉਸੀਕੀ ਰੁਚਿ ਹੋ ਤੋ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕਾ ਝੁਕਾਵ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨ ਰਹੇ ..੧੩੮..
✽
ਗਹਰਾਈਸੇ ਲਗਨ ਲਗਾਕਰ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਕਰੇ ਤੋ ਵਸ੍ਤੁ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ ਬਿਨਾ ਨ ਰਹੇ . ਅਨਾਦਿ ਕਾਲਸੇ ਲਗਨ ਲਗੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ . ਲਗਨ ਲਗੇ ਤੋ ਜ੍ਞਾਨ ਔਰ ਆਨਨ੍ਦ ਅਵਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ..੧੩੯..
✽
‘ਹੈ’, ‘ਹੈ’, ‘ਹੈ’ ਐਸੀ ‘ਅਸ੍ਤਿ’ ਖ੍ਯਾਲਮੇਂ ਆਤੀ ਹੈ ਨ ? ‘ਜ੍ਞਾਤਾ’, ‘ਜ੍ਞਾਤਾ’, ‘ਜ੍ਞਾਤਾ’ ਹੈ ਨ ? ਵਹ ਮਾਤ੍ਰ ਵਰ੍ਤਮਾਨ ਜਿਤਨਾ ‘ਸਤ੍’ ਨਹੀਂ ਹੈ . ਵਹ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਅਪਨੇਕੋ ਤ੍ਰਿਕਾਲ ਸਤ੍ ਬਤਲਾ ਰਹਾ ਹੈ, ਪਰਨ੍ਤੁ ਤੂ ਉਸਕੀ ਮਾਤ੍ਰ ‘ਵਰ੍ਤਮਾਨ ਅਸ੍ਤਿ’ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ! ਜੋ ਤਤ੍ਤ੍ਵ ਵਰ੍ਤਮਾਨਮੇਂ ਹੈ ਵਹ ਤ੍ਰੈਕਾਲਿਕ ਹੋਤਾ ਹੀ ਹੈ . ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੇਸੇ ਆਗੇ ਬਢਾ ਜਾਤਾ ਹੈ . ਅਨਂਤ ਕਾਲਮੇਂ ਸਬ ਕੁਛ ਕਿਯਾ, ਏਕ ਤ੍ਰੈਕਾਲਿਕ ਸਤ੍ਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ..੧੪੦..
✽
ਅਜ੍ਞਾਨੀ ਜੀਵਕੋ ਅਨਾਦਿ ਕਾਲਸੇ ਵਿਭਾਵਕਾ ਅਭ੍ਯਾਸ