ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਸ਼੍ਰੀਮੁਖਸੇ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਪ੍ਰਵਚਨਧਾਰਾਮੇਂਸੇ ਝੇਲੇ ਗਯੇ ਅਮ੍ਰੁਤਬਿਨ੍ਦੁਓਂਕੇ ਇਸ ਲਘੁ ਸਂਗ੍ਰਹਕੀ ਤਾਤ੍ਤ੍ਵਿਕ ਵਸ੍ਤੁ ਅਤਿ ਉਚ੍ਚ ਕੋਟਿਕੀ ਹੈ . ਉਸਮੇਂ ਆਤ੍ਮਾਰ੍ਥਪ੍ਰੇਰਕ ਅਨੇਕ ਵਿਸ਼ਯ ਆ ਗਯੇ ਹੈਂ . ਕਹੀਂ ਨ ਰੁਚੇ ਤੋ ਆਤ੍ਮਾਮੇਂ ਰੁਚਿ ਲਗਾ; ਆਤ੍ਮਾਕੀ ਲਗਨ ਲਗੇ ਤੋ ਜਰੂਰ ਮਾਰ੍ਗ ਹਾਥ ਆਯੇ; ਜ੍ਞਾਨੀਕੀ ਸਹਜ ਪਰਿਣਤਿ; ਅਸ਼ਰਣ ਸਂਸਾਰਮੇਂ ਵੀਤਰਾਗ ਦੇਵ-ਗੁਰੁ-ਧਰ੍ਮਕਾ ਹੀ ਸ਼ਰਣ; ਸ੍ਵਭਾਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਕੇ ਲਿਯੇ ਯਥਾਰ੍ਥ ਭੂਮਿਕਾਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ; ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗਮੇਂ ਪ੍ਰਾਰਮ੍ਭਸੇ ਲੇਕਰ ਪੂਰ੍ਣਤਾ ਤਕ ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥਕੀ ਹੀ ਮਹਤ੍ਤਾ; ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿ ਔਰ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ ਤਥਾ ਉਸਕੀ ਚਮਤ੍ਕਾਰਿਕ ਮਹਿਮਾ; ਗੁਰੁਭਕ੍ਤਿ ਕੀ ਤਥਾ ਗੁਰੁਦੇਵਕੀ ਭਵਾਨ੍ਤਕਾਰਿਣੀ ਵਾਣੀਕੀ ਅਦ੍ਭੁਤ ਮਹਿਮਾ; ਮੁਨਿਦਸ਼ਾਕਾ ਅਂਤਰਂਗ ਸ੍ਵਰੂਪ ਤਥਾ ਉਸਕੀ ਮਹਿਮਾ; ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪਦਸ਼ਾ – ਧ੍ਯਾਨਕਾ ਸ੍ਵਰੂਪ; ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨਕੀ ਮਹਿਮਾ; ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਸ਼ੁਦ੍ਧ ਸਮਸ੍ਤ ਪਰ੍ਯਾਯ ਵਿਰਹਿਤ ਸਾਮਾਨ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਸ੍ਵਭਾਵ ਵਹ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿਕਾ ਵਿਸ਼ਯ; ਜ੍ਞਾਨੀਕੋ ਭਕ੍ਤਿ - ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯ ਆਦਿ ਪ੍ਰਸਂਗੋਂਮੇਂ ਜ੍ਞਾਤ੍ਰੁਤ੍ਵਧਾਰਾ ਤੋ ਅਖਣ੍ਡਿਤਰੂਪਸੇ ਅਂਦਰ ਅਲਗ ਹੀ ਕਾਰ੍ਯ ਕਰਤੀ ਰਹਤੀ ਹੈ; ਅਖਣ੍ਡ ਪਰਸੇ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿ ਛੂਟ ਜਾਯੇ ਤੋ ਸਾਧਕਪਨਾ ਹੀ ਨ ਰਹੇ; ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਚੈਤਨ੍ਯਤਤ੍ਤ੍ਵਕੇ ਆਸ਼੍ਰਯਰੂਪ ਸ੍ਵਵਸ਼ਪਨੇਸੇ ਸ਼ਾਸ਼੍ਵਤ ਸੁਖ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਤਾ ਹੈ; — ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਵਿਵਿਧ ਅਨੇਕ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕਾ ਸਾਦੀ ਤਥਾਪਿ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਚੋਟ ਭਾਸ਼ਾਮੇਂ ਸੁਨ੍ਦਰ ਨਿਰੂਪਣ ਹੁਆ ਹੈ .
ਇਸ ‘ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤ’ ਪੁਸ੍ਤਕਕੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਭਾਸ਼ਾਮੇਂ ਅਭੀ ਤਕ ਸਾਤ ਸਂਸ੍ਕਰਣ (੪੭,੧੦੦ ਪ੍ਰਤਿਯਾਁ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੁਏ ਹੈਂ. ਇਸਕਾ ਗੁਜਰਾਤੀ ਪ੍ਰਥਮ ਸਂਸ੍ਕਰਣ ਪਢਕਰ ਹਿਨ੍ਦੀਭਾਸ਼ੀ ਅਨੇਕ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਓਂਨੇ ਯਹ ਭਾਵਨਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀ ਥੀ ਕਿ — ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਮੁਖਾਰਵਿਨ੍ਦਸੇ ਨਿਕਲੇ ਹੁਏ ਇਸ ਸ੍ਵਾਨੁਭਵਸਯੁਕ੍ਤ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਪੀਯੂਸ਼ਕਾ — ਇਸ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤਸਂਗ੍ਰਕਾ--ਹਿਨ੍ਦੀ ਭਾਸ਼ਾਨ੍ਤਰ ਕਰਾਕਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਯਾ ਜਾਯ ਤੋ ਹਿਨ੍ਦੀਭਾਸ਼ੀ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਤਤ੍ਤ੍ਵਪਿਪਾਸੁ ਜਨਤਾ ਇਸਸੇ ਬਹੁਤ ਲਾਭਾਨ੍ਵਿਤ ਹੋ . ਉਸ ਮਾਁਗਕੇ ਫਲਸ੍ਵਰੂਪ, ‘ਆਤ੍ਮਧਰ੍ਮ’ ਹਿਨ੍ਦੀ ਪਤ੍ਰਕੇ ਭੂਤਪੂਰ੍ਵ ਅਨੁਵਾਦਕ ਸ਼੍ਰੀ ਮਗਨਲਾਲਜੀ ਜੈਨਕੇ ਪਾਸ ਸਰਲ ਏਵਂ ਰੋਚਕ ਹਿਨ੍ਦੀ ਭਾਸ਼ਾਨ੍ਤਰ ਕਰਾਕਰ ਅਭੀ ਤਕ ਇਸਕੇ ਚਾਰ ਸਂਸ੍ਕਰਣ (੨੬,੦੦੦ ਪ੍ਰਤਿਯਾਂ) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੂਕੇ ਹੈਂ . ਅਬ ਯਹ ਪੁਸ੍ਤਕ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਹੋਨੇਸੇ ਤਥਾ ਉਸਕੇ ਲਿਯੇ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਓਂਕੀ ਮਾਁਗਕੋ ਲੇਕਰ ਇਸਕਾ ਪਂਚਮ ਸਂਸ੍ਕਰਣ (੧੦੦੦