ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੇ ਵਚਨਾਮ੍ਰੁਤ

ਸਂਸਾਰਸੇ ਭਯਭੀਤ ਜੀਵੋਂਕੋ ਕਿਸੀ ਭੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਤ੍ਮਾਰ੍ਥਕਾ ਪੋਸ਼ਣ ਹੋ ਐਸਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਗੁਰੁ ਦੇਤੇ ਹੈਂ . ਗੁਰੁਕਾ ਆਸ਼ਯ ਸਮਝਨੇਕੇ ਲਿਯੇ ਸ਼ਿਸ਼੍ਯ ਪ੍ਰਯਤ੍ਨ ਕਰਤਾ ਹੈ . ਗੁਰੁਕੀ ਕਿਸੀ ਭੀ ਬਾਤਮੇਂ ਉਸੇ ਸ਼ਂਕਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਕਿ ਗੁਰੁ ਯਹ ਕ੍ਯਾ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ! ਵਹ ਐਸਾ ਵਿਚਾਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੁ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਵਹ ਤੋ ਸਤ੍ਯ ਹੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਤਾ ਵਹ ਮੇਰੀ ਸਮਝਕਾ ਦੋਸ਼ ਹੈ ..੧੬੧..

ਦ੍ਰਵ੍ਯ ਸਦਾ ਨਿਰ੍ਲੇਪ ਹੈ . ਸ੍ਵਯਂ ਜ੍ਞਾਤਾ ਭਿਨ੍ਨ ਹੀ ਤੈਰਤਾ ਹੈ . ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸ੍ਫ ਟਿਕਮੇਂ ਪ੍ਰਤਿਬਿਮ੍ਬ ਦਿਖਨੇ ਪਰ ਭੀ ਸ੍ਫ ਟਿਕ ਨਿਰ੍ਮਲ ਹੈ, ਉਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਜੀਵਮੇਂ ਵਿਭਾਵ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਜੀਵ ਨਿਰ੍ਮਲ ਹੈ — ਨਿਰ੍ਲੇਪ ਹੈ. ਜ੍ਞਾਯਕਰੂਪ ਪਰਿਣਮਿਤ ਹੋਨੇ ਪਰ ਪਰ੍ਯਾਯਮੇਂ ਨਿਰ੍ਲੇਪਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ . ‘ਯੇ ਸਬ ਜੋ ਕਸ਼ਾਯ — ਵਿਭਾਵ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਵੇ ਜ੍ਞੇਯ ਹੈਂ, ਮੈਂ ਤੋ ਜ੍ਞਾਯਕ ਹੂਁ’ ਐਸਾ ਪਹਿਚਾਨੇ — ਪਰਿਣਮਨ ਕਰੇ ਤੋ ਪ੍ਰਗਟ ਨਿਰ੍ਲੇਪਤਾ ਹੋਤੀ ਹੈ ..੧੬੨..

ਆਤ੍ਮਾ ਤੋ ਚੈਤਨ੍ਯਸ੍ਵਰੂਪ, ਅਨਂਤ ਅਨੁਪਮ ਗੁਣਵਾਲਾ ਚਮਤ੍ਕਾਰਿਕ ਪਦਾਰ੍ਥ ਹੈ . ਜ੍ਞਾਯਕਕੇ ਸਾਥ ਜ੍ਞਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ,