९२
बहेनश्रीनां वचनामृत
पण ज्यारे कर त्यारे तारे ज करवानुं छे. २७१.
✽
जे खूब थाकेलो छे, द्रव्य सिवाय जेने कांई जोईतुं ज नथी, जेने आशा-पिपासा छूटी गई छे, द्रव्यमां जे होय ते ज जेने जोईए छे, ते साचो जिज्ञासु छे.
द्रव्य के जे शान्तिवाळुं छे ते ज मारे जोईए छे — एवी निस्पृहता आवे तो द्रव्यमां ऊंडे जाय अने बधी पर्याय प्रगटे. २७२.
✽
गुरुना हितकारी उपदेशना तीक्ष्ण प्रहारोथी साचा मुमुक्षुनो आत्मा जागी ऊठे छे अने ज्ञायकनी रुचि प्रगटे छे, वारंवार चेतन तरफ — ज्ञायक तरफ वलण थाय छे. जेम भक्तने भगवान मांडमांड मळ्या होय तो तेने मूकवा न गमे, तेम ‘हे चेतन’, ‘हे ज्ञायक’ एम वारंवार अंदर थया करे, ते तरफ ज रुचि रह्या करे; ‘हुं तो हालुं-चालुं ने प्रभु सांभरे रे’ एवुं वर्त्या करे. २७३.
✽
अनंत काळमां चैतन्यनो महिमा न आव्यो,