९४

जेम कोईने ग्रीष्मॠतुमां पर्वतनी टोच पर बराबर ताप लाग्यो होय अने तीव्र तृषा लागी होय, ते वखते पाणीना एक बिंदु तरफ पण तेनुं लक्ष जाय छे अने ते तेने लेवा माटे दोडे छे, तेम जे जीवने संसारनो ताप लाग्यो होय अने सत्नी तीव्र पिपासा जागी होय, ते सत्नी प्राप्ति माटे उग्र प्रयत्न करे छे. ते आत्मार्थी जीव ‘ज्ञान’लक्षण द्वारा ज्ञायक आत्मानी प्रतीति करी अंदरथी तेना अस्तित्वने ख्यालमां ले, तो तेने ज्ञायक तत्त्व प्रगट थाय. २७८.

विचार, मंथन बधुं विकल्परूप ज छे. तेनाथी जुदुं विकल्पातीत एक टकतुं ज्ञायक तत्त्व ते आत्मा छे. तेमां ‘आ विकल्प तोडुं, आ विकल्प तोडुं’ ते पण विकल्प ज छे; तेनाथी पेले पार जुदो ज चैतन्यपदार्थ छे. तेनुं अस्तिपणुं ख्यालमां आवे, ‘हुं जुदो, हुं आ ज्ञायक जुदो’ एवुं निरंतर घूंटण रहे, ते पण सारुं छे. पुरुषार्थनी उग्रता अने ते जातनो उपाड होय तो मार्ग नीकळे ज. पहेलां विकल्प तूटतो नथी परंतु पहेलां पाको निर्णय आवे छे. २७९.

खरेखर जेने स्वभाव रुचे, अंदरनी जागृति होय,