૩૨૬ તો સ્વભાવકા અંશ હૈ.
સમાધાનઃ- જ્ઞાન તો સ્વભાવકા અંશ હૈ.
મુમુક્ષુઃ- યે તો જ્ઞાન-સે ભી ભિન્ન કરતા હૈ. ભૂલ હમારી ઐસી હોતી હૈ. જ્ઞાન- સે ભિન્ન જ્ઞાયક.
સમાધાનઃ- અપૂર્ણ જ્ઞાન જિતના મૈં નહીં હૂઁ. પૂર્ણ શાશ્વત હૂઁ. યે ક્ષયોપશમ જ્ઞાન, મતિ-શ્રુત પર્યાય, અવધિજ્ઞાન, મનઃપર્યયજ્ઞાન આદિ જો ભેદ પડતે હૈં, વહ ભેદ જો અપૂર્ણ પડતે હૈં વહ મેરા પૂર્ણ સ્વભાવ નહીં હૈ. પૂર્ણકો ગ્રહણ કરના, અપૂર્ણકો ગ્રહણ નહીં કરના. જિસમેં રાગકે કારણ, નિમિત્તકે કારણ અપૂર્ણ પર્યાય હૈ, ઉસે ગ્રહણ નહીં કરકે સ્વયંકા પૂર્ણ સ્વરૂપ, જિસે સ્વયંકા ચૈતન્યકા સ્વરૂપ ગ્રહણ કરના હૈ, ઉસે પૂર્ણ સ્વરૂપ ગ્રહણ કરના ચાહિયે. અપૂર્ણ ગ્રહણ કરે તો ભી પૂર્ણ સ્વરૂપ ગ્રહણ નહીં કિયા હૈ. ઇસલિયે પૂર્ણ સ્વરૂપ ગ્રહણ કરના. ફિર યે સબ તો અપૂર્ણ પર્યાયેં હૈં. કેવલજ્ઞાન હોતા હૈ વહ પૂર્ણ પર્યાય હૈ. પરન્તુ પર્યાય હૈ, ઐસા ઉસકા જ્ઞાન કરના. પર્યાય હૈ, લેકિન વહ ચૈતન્યકી સાધનામેં પ્રગટ હોતી પર્યાય હૈ, ઉસકા જ્ઞાન કરના. પરન્તુ હૈ પર્યાય, ઉસકા જ્ઞાન કરના. ઉસસે કહીં ભેદજ્ઞાન નહીં કરના હૈ.
મુમુક્ષુઃ- ચૈતન્યકી સાધનામેં પ્રગટ હોતી પર્યાયેં હૈં.
સમાધાનઃ- ચૈતન્યકી સાધનામેં પ્રગટ હોતી પર્યાય કેવલજ્ઞાન હૈ.
મુમુક્ષુઃ- ફિર ભી ઉસ અપૂર્ણકા આશ્રય નહીં કરના હૈ, આશ્રય તો એકકા હી કરના હૈ.
સમાધાનઃ- આશ્રય તો પૂર્ણકા કરના હૈ. આશ્રય અનાદિઅનન્ત દ્રવ્યકા આશ્રય હૈ. આશ્રય કરને-સે ઉસમેં શુદ્ધ પર્યાયેં પ્રગટ હોતી હૈં.
મુમુક્ષુઃ- સ્વભાવકી હી મહિમા. સમાધાનઃ- સ્વભાવકી મહિમા, પૂર્ણકી મહિમા. અપૂર્ણકી મહિમા નહીં, પૂર્ણ સ્વભાવકી મહિમા.