૨૬ દિયા. હલવા રખ દિયા સામને પરોસકર, ઉઠાકર ખા લે. પર ઊતારના પડેગા. નહીં ખાયે તો ... અબ તો ઊતાર.
સમાધાનઃ- ... તીર્થંકર ભગવાન છદ્મસ્થ અવસ્થામેં હોતે હૈં.
મુમુક્ષુઃ- સર્વોત્કૃષ્ટ તીર્થંકર હી હોતે હૈં.
મુમુક્ષુઃ- પહલે ઐસા લિખા હૈ કિ શ્રાવક, સમ્યગ્દૃષ્ટિ, મુનિવર ઔર બાદમેં લિખા હૈ કિ છદ્મસ્થ તીર્થંકર.
સમાધાનઃ- છદ્મસ્થ કહનેમેં આતા હૈ. જબતક કેવલજ્ઞાન નહીં હોતા તબતક કહનેમેં આતા હૈ. ભગવાનકો કહનેમેં આતા હૈ. અભી અધૂરા જ્ઞાન હોતા હૈ તબતક છદ્મસ્થ કહનેમેં આતા હૈ. અરિહંત-અરિહંત સબ અરિહંત કહલાતે હૈં, પરન્તુ તીર્થંકર ભગવાન વિશેષ પુણ્યશાલી હોતે હૈં. ઇસલિયે પુણ્યવંત અરિહંત કહનેમેં આતા હૈ. ઉનકા પ્રભાવના ઉદય, ઉનકા પુણ્ય વિશેષ હોતા હૈ તીર્થંકર ભગવાનકા. દૂસરે અરિહંત ભગવાનકે પુણ્ય હોતા હૈ. ઉસમેં તીર્થંકર ભગવાન સાતિશય પુણ્યશાલી વિશેષ હોતે હૈં. ઇસલિયે પુણ્યશાલી અરિહંત કહનેમેં આતા હૈ.
મુમુક્ષુઃ- ... પાત્રતા. યહ વિશેષ ઇસમેં લિયા હૈ-નિર્ભ્રાન્ત દર્શનકી પગદણ્ડી પર. ઉસમેં ઐસા લિખા હૈ. ગર્ભિત પાત્રતા હૈ, વહ જ્ઞાની હી જાન સકતે હૈં. તો હમેં કૈસે માલૂમ પડે?
સમાધાનઃ- ગર્ભિત પાત્રતા-અન્દર અવ્યક્ત પાત્રતા હો. વહ સ્વયં ન જાન સકે તો સ્વયંકો અપની પાત્રતા પ્રગટ કરની. અન્દરમેં સ્વયં અપનેકો જાન સકતા હૈ કિ મેરી પાત્રતા કિસ પ્રકારકી હૈ. અન્દર અવ્યક્ત પાત્રતા હો વહ સ્વયંકો પકડમે ન આયે તો સ્વયં અંતરકી જિજ્ઞાસા, લગન તૈયાર કરકે સ્વયં પુરુષાર્થ કરકે પાત્રતા પ્રગટ કરની. અન્દર અવ્યક્ત હો વહ સબકો પકડમેં આ જાય, ઐસા નહીં હોતા.
મુમુક્ષુઃ- પ્રગટ હો જાય ઉસકે બાદ તો જાનના કહાઁ રહા? વહ તો જ્ઞાત હો ગયા.
સમાધાનઃ- ઇતની જિજ્ઞાસા હો કિ મેરી પાત્રતા કિસ જાતકી હૈ. મુઝે ક્યોં માલૂમ નહીં પડતી. તો પાત્રતા અન્દર-સે પ્રગટ કરની.
મુમુક્ષુઃ- તબતક હુયી નહીં હૈ.
સમાધાનઃ- હાઁ, તબતક નહીં હુયી હૈ. સ્વયં પ્રગટ કરની. ઉતની અંતરમેં સ્વયંકો ભાવના હોતી હો તો.
મુમુક્ષુઃ- કોઈ-કોઈ જ્ઞાનિઓંકો, ગર્ભિત પાત્રતાકા ખ્યાલ કોઈ-કોઈ જ્ઞાનિયોંકો આ જાતા હૈ. ગર્ભિત પાત્રતાકા ખ્યાલ કોઈ-કોઈ જ્ઞાનિયોંકો આ જાતા હૈ.
સમાધાનઃ- આ જાય, ઉસકી અમુક જાતકી લાયકાત દેખકર ખ્યાલમેં આ જાતા