૩૨ અસ્તિત્વ ગ્રહણ કરના ચાહિયે. ઉસકા અસ્તિત્વ ગ્રહણ કરકે યહ મૈં નહીં હૂઁ ઔર યહ મૈં હૂઁ. ચૈતન્યકા અસ્તિત્વ ગ્રહણ કરકે બારંબાર ક્ષણ-ક્ષણમેં ઉસકા અભ્યાસ (કરે). મૈં જ્ઞાયક હૂઁ. જિતના જ્ઞાનસ્વરૂપ, જ્ઞાયકસ્વરૂપ ઉતના મૈં હૂઁ, વિભાવ મૈં નહીં હૂઁ. બારંબાર નિરંતર ઇસકા અભ્યાસ કરે ઔર ઉસકા ઉગ્ર અભ્યાસ કરે તો દેર નહીં લગતી. અપના સ્વભાવ હૈ. ક્ષણમેં હો જાતા હૈ. પુરુષાર્થકી ઉગ્રતા હોવે તો ઉત્કૃષ્ટ છઃ મહિને લગતે હૈં, દેર નહીં લગતી હૈ. પરન્તુ અપને પુરુષાર્થકી મન્દતા હૈ. દુઃખ-દુઃખ કરે, લેકિન સુખ સ્વભાવ ક્યા હૈ? ઉસકો ગ્રહણ કરે, ઉસમેં પ્રતીત દૃઢ કરે, બારંબાર ઉસકી પરિણતિ પ્રગટ કરે તો હોવે.
દુઃખ લગે તો ભી અપના સ્વભાવ ગ્રહણ કરના ચાહિયે. સ્વભાવ ગ્રહણ કરે તો વિભાવ- સે છૂટ જાતા હૈ. સ્વભાવકો ગ્રહણ કરે બિના દુઃખ-દુઃખ કરે તો ભી નહીં છૂટ સકતા હૈ. સ્વભાવકો ગ્રહણ કરે તો છૂટ જાતા હૈ. તો ભેદજ્ઞાન હો જાતા હૈ. સ્વભાવકો ગ્રહણ કરના ચાહિયે, અપને અસ્તિત્વકો ગ્રહણ કરના ચાહિયે. મૈં યહી હૂઁ ઔર યહ મૈં નહીં હૂઁ, ઐસે બારંબાર ઉસકો ગ્રહણ કરનેકા અભ્યાસ કરે તો હોવે.
મુમુક્ષુઃ- શ્રદ્ધાગુણ તો નિર્વિકલ્પ હૈ...
સમાધાનઃ- શ્રદ્ધા નિર્વિકલ્પ હૈ, પરન્તુ પહલે વિચાર-સે નિર્ણય કરના ચાહિયે. પહલે તો ઐસા વિચાર આતા હૈ, પહલે પ્રતીત દૃઢ નહીં હોવે તો વિચાર કરના ચાહિયે. વિચાર-સે અપના સ્વભાવ પહચાનના ચાહિયે કિ જ્ઞાનલક્ષણ, અસાધારણ જ્ઞાન લક્ષણ હૈ. અખણ્ડ દ્રવ્યકો પીછાનના ચાહિયે. જ્ઞાન-સે વિચાર કરે. પ્રતીત તો દૃઢ (બાદમેં હોતી હૈ). પહલે વિચાર આતા હૈ. તત્ત્વકા વિચાર. બારંબાર મૈં ભિન્ન હૂઁ, યહ મૈં નહીં હૂઁ. સ્વભાવકો ભીતર-સે ઉસકા લક્ષણ પીછાનકરકે નક્કી કરના ચાહિયે.
શ્રદ્ધા ભલે નિર્વિકલ્પ હો, જ્ઞાન કામ કરતા હૈ. જ્ઞાનમેં વિચાર (કરકે), નક્કી કરકે શ્રદ્ધાકો દૃઢ કરના ચાહિયે. મુક્તિકા માર્ગ સમ્યગ્દર્શન-સે પ્રગટ હોતા હૈ. પરન્તુ જબ પહલે સમ્યગ્દર્શન નહીં હોવે તબ વિચાર, યથાર્થ જ્ઞાન કરના ચાહિયે. જ્ઞાન બીચમેં આતા હૈ. પ્રતીતકો દૃઢ કરના.
સમાધાનઃ- ... ગુરુદેવકો સબ શોભા દે. વહાઁ સ્ટેજમેં બૈઠના, કરના આદિ... ગુરુદેવકી છત્રછાયામેં અપને તો બોલ લેતે હૈં.
મુમુક્ષુઃ- હમ તો ગુરુદેવકી આજ્ઞાકા પાલન કરતે હૈં. ગુરુદેવ કહકર ગયે હૈં...
સમાધાનઃ- ચિત્ર આદિ સબ થા ન, ઇસલિયે વહાઁ મનમેં ઐસી ભાવનાકા ઘોટના હોતા થા કિ યે સબ હૈ, ગુરુદેવ પધારે. ઐસી ભાવના (હોતી થી). બસ, ઐસે હી ઘોટન ચલતા થા કિ ગુરુદેવ પધારે તો અચ્છા. પ્રાતઃ કાલમેં સ્વપ્નમેં ઐસા આયા કિ ગુરુદેવ ઊપર-સે પધાર રહે હૈં. ઐસા કહા, પધારો ગુરુદેવ. ગુરુદેવ દેવકે રૂપમેં થે. દેવકે વસ્ત્ર