૧૧૦
ઐસે મુમુક્ષુકો ભી ઐસા હોતા હૈ કિ મુઝે આત્મા પ્રાપ્ત કરના હૈ, ઉસમેં દેવ- ગુરુ-શાસ્ત્રકે બિના મુઝે નહીં ચલેગા. મૈં સાથમેં રખતા હૂઁ.
.. ઇસ દુનિયાકો ભૂલકર ચૈતન્યકી દુનિયા ઔર દેવ-ગુરુ-શાસ્ત્રકી દુનિયા, ઉસે યાદ કરને જૈસા હૈ, વહ સ્મરણમેં રખને જૈસા હૈ. જગતમેં દૂસરા કુછ વિશેષ નહીં હૈ.
.. ઉસમેં-સે આકર વાણી બરસાયે. ઔર તીર્થંકર ભગવાનકી વાણી નિરંતર બરસે. ગુરુદેવને ભી તીર્થંકર ભગવાન જૈસા હી કામ અભી કિયા હૈ. ઉનકી વાણી નિરંતર બરસતી રહી, બરસોં તક.
મુમુક્ષુઃ- .. આલોચનાકા પાઠ બોલા થા.
સમાધાનઃ- આચાર્યદેવ ખુદ કહતે હૈં ઔર ગુરુદેવ આલોચના પઢતે થે. ગુરુદેવને ઉપદેશકી જમાવટ બરસોં તક કી થી. હૃદયમેં વહ રખને જૈસા હૈ. યે પૃથ્વીકા રાજ પ્રિય નહીં હૈ, પરન્તુ તીન લોકકા રાજ પ્રિય નહીં હૈ, વહ સબ મુઝે તુચ્છ લગતા હૈ. ગુરુ-ઉપદેશકી જમાવટ હી મુઝે મુખ્ય હૈ, કિ જિસમેં-સે જ્ઞાયક પ્રગટ હો. વહી મુઝે મુખ્ય હૈ. બાકી સબ મુઝે જગતમેં તુચ્છ હૈ.
ચત્તારી મંગલં, અરિહંતા મંગલં, સાહૂ મંગલં, કેવલિપણત્તો ધમ્મો મંગલં. ચત્તારી લોગુત્તમા, અરિહંતા લોગુત્તમા, સિદ્ધા લોગુત્તમા, સાહૂ લોગુત્તમા, કેવલિપણત્તો ધમ્મો લોગુત્તમા.
ચત્તારી શરણં પવજ્જામિ, અરિહંતા શરણં પવજ્જામિ, સિદ્ધા શરણં પવજ્જામિ, કેવલી પણત્તો ધમ્મો શરણં પવજ્જામિ.
ચાર શરણ, ચાર મંગલ, ચાર ઉત્તમ કરે જે, ભવસાગરથી તરે તે સકળ કર્મનો આણે અંત. મોક્ષ તણા સુખ લે અનંત, ભાવ ધરીને જે ગુણ ગાયે, તે જીવ તરીને મુક્તિએ જાય. સંસારમાંહી શરણ ચાર, અવર શરણ નહીં કોઈ. જે નર-નારી આદરે તેને અક્ષય અવિચલ પદ હોય. અંગૂઠે અમૃત વરસે લબ્ધિ તણા ભણ્ડાર. ગુરુ ગૌતમને સમરીએ તો સદાય મનવાંછિત ફલ દાતા.